Boże Ciało – szczególna uroczystość

Wierni chrześcijanie (katolicy, protestanci i prawosławni) szczególnie wspominają Ostatnią Wieczerzę i Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa.

Pamiątkę tego wydarzenia – pamiątkę ostatniej wieczerzy Kościół obchodzi także w wielki Czwartek, wtedy jednak rozpamiętuje się również Mękę Jezusa Chrystusa. Święto, znane jako Boże Ciało, w tym roku obchodzić będziemy 31 maja.

Największa manifestacja wiary

Uroczystość Bożego Ciała natomiast ma charakter wyłącznie dziękczynny i radosny. W Polsce obchodzi się ją w czwartek po Uroczystości Trójcy Świętej, a więc jest to święto ruchome, wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy.  Najwcześniej może przypaść 21 maja, najpóźniej 24 czerwca. W niektórych krajach przenoszone jest na kolejną niedzielę.

Procesja na Boże Ciało

Historia Bożego Ciała

Uroczystość ta została ustanowiona na skutek widzeń św. Julianny z Cornillon. Pod jej wpływem biskup Robert z Thoirotteustanowił w 1264 r. taką uroczystość dla diecezji Liege. W 1252 roku została ona rozszerzona na Niemcy. W 1263 roku miał miejsce cud eucharystyczny w Bolsenie, gdy hostia w rękach wątpiącego w transsubstancjację księdza zaczęła krwawić. Korporał przechowywany w katedrze w pobliskim Orvieto jest uznawany za ten, na który wówczas spadły krople krwi.

Wprowadzenie święta  do kalendarza

W 1264 r. Papież Urban IV bullą Transiturus ustanowił tę uroczystość dla całego Kościoła. Uzasadniając przyczyny jej wprowadzenia wskazał: „[…] zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w Wielki czwartek nie może być uroczyście obchodzona ze względu na powagę Wielkiego Tygodnia. Jednakże ze względu na śmierć Urbana IV bulla ta nie została ogłoszona, a tym samym uroczystość nie została ustanowiona. Uczynił to dopiero papież Jan XXI który umieścił powyższą bullę w Klementynach 1317 i wprowadził do kalendarza liturgicznego Święto Najświętszego Ciała Chrystusa (stąd potoczna nazwa Boże Ciało).

Święto Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

W 1849 roku papież Pius IX ustanowił Święto Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa (Festum Pretiosissimi Sanguinis Domini Nostri Jesu Christi), które było obchodzone najpierw w pierwszą niedzielę lipca, a od 1933 – 1 lipca.

Boże Ciało w Polsce

W Polsce po raz pierwszy wprowadził tę uroczystość biskup Nankier w 1320r. w diecezji krakowskiej. W 1420 na synodzie gnieźnieńskim uznano uroczystość za powszechną, obchodzoną we wszystkich kościołach w państwie. W późnym średniowieczu i w renesansie największym sanktuarium kultu Bożego Ciała w Polsce był poznański kościół Bożego Ciała.

W Polsce obchody uroczystości wiążą się z procesją z Najświętszym Sakramentem po ulicach parafii. Procesja zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach, przy których czytane są związane tematycznie z Eucharystią fragmenty czterech ewangelii.

Obchody uroczystości

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa jest uroczystością nakazaną, podczas której wierni wychodzą w procesji na ulice, podążając za Najświętszym Sakramentem, aby pokazać Bogu – wierzę, jestem wierny, kocham Cię i się tego nie wstydzę.

Czas na świadectwo miłości

Człowiek wierzący, którego miłość zakorzeniona jest w Bogu z pewnością kocha bardziej i mądrzej: ludzi, zwierzęta, lasy, pola, sady, warzywa, owoce – czyli stworzenie Boże i jego owoce. Jednak (wie to, intuicyjnie każdy, ale nie każdy ma odwagę), miłość trzeba nie tylko odczuwać, ale i wyrażać. I tak w miłości mężczyzny do kobiety potrzebne będą kwiaty, komplement, dobre słowo. Natomiast w miłości kobiety do mężczyzny oddanie, posłuszeństwo, dobrze przygotowany obiad itd. W miłości do pól, sadów – zaangażowanie, staranność itd. A w przypadku do Boga – świadectwo, przez innymi.

Zadbana procesja

Idealnym dniem do takiego świadectwa jest uroczystość Bożego Ciała. Podczas niej właśnie łączymy dwie miłości w jedną i zwracamy ją ku Bogu, łączymy miłość, którą mamy do ludzi, gdyż wychodzimy na ulice, mówiąc wiele ważnych słów, które docierają do Boga i z pewnością są słyszane. Miłość do zwierząt, lasów, pól, gdyż starannie możemy zadbać o przygotowanie tej procesji.

Możemy przecież zmobilizować dzieci do sypania kwiatów, chłopców do dzwonienia dzwonkami – sami możemy pomóc przystroić ołtarze, drogę do nich itd. Staranne przygotowanie takiej procesji jest czymś co raz w roku szczególnie możemy zrobić dla Boga, tak jak niemalże każdego dnia robimy na naszych polach, sadach… Troska i staranność o piękno, zaangażowanie w to, aby było profesjonalnie.

Liczy się gest

Bóg widzi nasze serca, to przede wszystkim na nich mu zależy – podobnie jak w miłości mężczyzny do kobiety, nie najważniejsze są kwiaty, ale dobrze jak są. Podobnie tu, Boże ciało mogłoby w ogóle nie mieć oprawy, ale dobrze jak jest, a wspaniale jak jest zrobiona przepięknie.

Ołtarze to tylko oprawa

Przecież to Bóg prowadzi nas wtedy, przez te ulice w Najświętszym Sakramencie – to wszystko dla niego. Ponadto (i o to, też chodzi – takim świadectwem spełniamy słowa Jezusa względem ludzi, którzy są nie wierzący, stajemy się solą dla tego świata – nie myślmy, że mimo, iż ktoś na procesje, czy do kościoła nie przyjdzie, to że nie widzi tego co się dzieje – widzi, i bardzo dobrze, jest szansa na to, że poruszy to jego serce i zrozumie, kto jest Panem i Bogiem ziemi po, której chodzi każdego dnia, z której dobra każdego dnia korzysta.

My to wiemy…

Obserwuj nas w Google News. Bądź na bieżąco!