Cudowne Przemienienie Pańskie

Przemienienie Pańskie to uroczystość, która w tradycji Wschodu jest obchodzona od VI wieku. Obchody te, były na tamtych terenach największym świętem podczas lata. Natomiast u nas, mimo iż święto to było obchodzone nieoficjalnie od VII wieku, oficjalnie wprowadzone zostało dopiero w 1456 roku przez papieża Kaliksta III.

Trzej ewangeliści opisują to, co zobaczyli na górze Tabor: Piotr, Jakub i Jan. Jezus nie wszystkim objawiał sprawy nadprzyrodzone, które wydarzały się ciągle w Jego życiu. Wybierał tych, którzy powinni to zobaczyć, aby później iść i opowiadać „całemu światu” to, co zobaczyli.

Wybierał na świadków osoby niedoskonałe, aby mogły przekonać się o Jego boskości i przekazywać wieści o tym innym ludziom

Jezus wybiera nieidealnych uczniów

Dlaczego tym razem wybrał akurat Jana, Piotra i Jakuba, skoro wydarzenie to zostało opisane przez Matusza, Marka i Łukasza? Św. Piotr zasnął w Ogrójcu, kiedy Jezus prosił go o, to, aby czuwał. Co więcej w czasie pojmania Pana, Piotr zaparł się go aż trzy razy. Nie był on zatem „idealnym” uczniem. Czy byli nimi natomiast Jakub i Jan? Czy oni zasłużyli na to wyróżnienie?

Po ludzku patrząc nie koniecznie. Bracia ci byli bardzo wybuchowi i porywczy, przez co zostali nazwani przez Jezusa „synami gromu”. Nie dość, że byli oni wybuchowi to jeszcze przez swoją matkę prosili Jezusa, aby ten „zarezerwował” im miejsce w niebie po Jego prawej i lewej stronie. Chrystus wybiera zatem nie tych, którzy okazali się nieskazitelnością. Jego wybrańcami są przeciętni ludzie, popełniający błędy.

Światło i głos z nieba

Jezus wszedł na górę, na której zaczął się modlić. Zstąpiła na niego wielka światłość. Jezus stanął tam w obłoku tak, że uczniowie mogli go zobaczyć w nieziemskiej chwale, rozmawiającego z Eliaszem i Mojżeszem.

Żaden gest wykonany przez Jezusa, żadne objawienie nie było przypadkowe. Każdy gest czy znak, który wykonał wpisują się w układankę, którą można by było nazwać misją Jezusa.

Fakt spotkania Jezusa z Eliaszem i Mojżeszem oraz głosu z nieba mówiącego „słuchajcie Jego słów”, niewątpliwie nawiązuje do Księgi Powtórzonego Prawa. Obecność proroków, którzy uosabiając Torę i proroków symbolizuje ich połączenie w osobie Jezusa.

Przemienienie Pańskie na górze Tabor mimo, iż jest nadprzyrodzone, cudowne rzuca światło na to co ziemskie. Podczas tego wydarzenia, objawia się tajemnica męki i śmierci Jezusa. Prorok będzie musiał zginąć w Jerozolimie, aby później mógł objawić się ponownie w chwale.

Jezus

To jest mój Syn umiłowany

Kiedy Jezus przyjmował chrzest z rąk św. Jana Chrzciciela. Głos skierował się do niego i powiedział „Ty jesteś Mój Syn umiłowany” (Łk 3,22). Teraz natomiast głos ten nie zwraca się do Jezusa, a do apostołów. Co usłyszeli Piotr, Jakub i Jan? „On jest moim Synem, Wybranym” – czyli coś bardzo podobnego do tego, co kiedyś usłyszał Jezus. Chrystus przez to wydarzenie daje możliwość zobaczenia, kim tak naprawdę jest. Uczniowie mogą zobaczyć, że Jezus to Bóg.

Doświadczenie to nie mogło trwać zbyt długo, teraz gdy uczniowie nabrali już pewności kim jest ich Mistrz zostali zobowiązani do tego, aby za nim iść i głosić naukę o zbliżającym się Królestwie Niebieskim. Ewangelista chce pokazać uczniom i naśladowcom Jezusa kolejnych wieków, iż droga do ostatecznego zwycięstwa nad złem prowadzi przez krzyż i śmierć. Nowe „wyjście” ma charakter zbawczy: jest to droga do chwały nie tylko Jezusa, ale także Jego uczniów, i nas wszystkich, ludzi którzy są reprezentantami nowego ludu Bożego.

Ósmy dzień

Warto zwrócić uwagę, że ewangelista Łukasz przy opisie tego wydarzenia zwraca uwagę, iż wydarzenie to miało miejsce ósmego dnia. Ewangelista być może chce zwrócić uwagę na to, że wydarzenie to miało miejsce osiem dni po tym, jak Jezus przedstawił swoim uczniom warunki bycia Jego uczniem. Wszyscy pamiętamy słowa Chrystusa, który powiedział swoim uczniom, że są tu ci, którzy nie zaznają śmierci dopóki nie ujrzą Królestwa Bożego. Ci „niektórzy” to Jakub, Piotr i Jan, a zapowiedzią Królestwa Bożego i Zmartwychwstania było Przemienienie na górze Tabor.

Przemienienie Pańskie

Kiedy twarz i ciało Jezusa zaczęły promienieć, uczniowie na własne oczy zobaczyli Jego boskość

Jezus pokazuje nam niebo

Ewangelista Łukasz zwracając uwagę na to, że wydarzenie to miało miejsce ósmego dnia, pragnie skierować naszą myśl przede wszystkim na Zmartwychwstanie. To ósmego dnia Jezus Zmartwychwstaje, to ósmego dnia uczniowie poznają go przy łamaniu chleba.

Przemienienie Pańskie kończy pierwszą część działalności Jezusa. Działalność Chrystusa w Galilei kończy się zatem akcentem ukierunkowanym bezpośrednio na Zmartwychwstanie.

Przemienienie Pańskie

Cudowne Przemienienie dokonuje się na modlitwie, zatem św. Łukasz zwraca uwagę, że to modlitwa jest źródłem tego cudu. Właśnie podczas dialogu Jezusa z Ojcem następuje pełne ich zjednoczenie. Ewangelista pragnie też abyśmy zwrócili uwagę na twarz i ubranie Jezusa.

Twarz Jezusa się zmienia, zaczyna promienieć. Jeżeli twarz jest odbiciem duszy, to przez tą promieniującą twarz z Jezusa niejako wychodzi to co Boże. Nie ma się co dziwić, że gdy zobaczyli to uczniowie natychmiast upadli na kolana i zaczęli oddawać Jezusowi cześć.

Ewangelista w duchu kultury żydowskiej, nawiązuje do lśnienia, podobnego do blasku ognia, oznaczającego chwałę Boga. Pisząc o lśniąco białym ubraniu Jezusa, nawiązuje do symboliki Starego Testamentu, w którym ubranie wyraża pozycję społeczną człowieka, wskazuje na jego tożsamość i godność. Szata lśniąca jak błyskawica pozwala poznać boską godność Jezusa, Jego przynależność do Boga. Skoro z ubrania bił taki blask to, co dopiero musiało bić z jego ciała? Na to pytanie odpowiedź otrzymamy, gdy sami staniemy przez Jezusem twarzą w twarz.

Czy artykuł był przydatny?

Kliknij na gwiazdkę, by zagłosować

Ocena 4.3 / 5. Liczba głosów 6

Na razie brak głosów. Możesz być pierwszy!

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *