Dzień Ojca – ważne święto dla każdego katolika

Dzień Ojca nie przypada na całym świecie 23 czerwca – dzień jego obchodów generalnie przypada w bardzo rozpiętym harmonogramie. Razem z polskimi ojcami świętują tylko ci z Nikaragui.  A jak świętują inni?

Tradycja obchodzenia Dnia Ojca jest ściśle związana z obrządkiem katolickim i swój początek ma jeszcze w średniowieczu. Do dziś 19 marca (w dzień św. Józefa) święto to obchodzone jest m.in. w Portugalii, Włoszech i Hiszpanii. Tradycja obchodzenia Dnia Ojca została później przeniesiona stamtąd do Ameryki Południowej. Później Dzień Ojca stał się świętem świeckim.

Pierwsze obchody Dnia Ojca

Pierwsze świeckie obchody Dnia Ojca miały miejsce 19 czerwca 1910 r. w amerykańskim mieście Spokane. Zorganizowała je Sonora Smart Dodd, która chciała wyrazić wdzięczność swojemu ojcu – weteranowi wojny secesyjnej, który sam wychował ją i piątkę jej rodzeństwa. Od tamtej pory Dzień Ojca w USA obchodzony jest w trzecią niedzielę czerwca. Wtedy, kiedy Amerykanie, świętują ojcowie z 76 krajów, m.in. z Francji, Grecji, Wielkiej Brytanii, Czech, Słowacji, Węgier, Argentyny, Turcji czy Chin. W pierwszą niedzielę czerwca Dzień Ojca przypada na Litwie i w Szwajcarii, zaś Estonia, Szwecja, Finlandia, Islandia i Norwegia składają życzenia tatom w drugą niedzielę listopada. Najpóźniej, 26 grudnia, Dzień Ojca obchodzony jest w Bułgarii.

Dlaczego Dzień Ojca jest dla nas tak ważny?

Z jakich powodów powinniśmy „czcić Ojca swojego”? Nie da się zrozumieć tej sprawy nie sięgając do Biblii w której to rozpoczyna się mowa o bezgranicznym szacunku do Ojca (nawet w przypadku utraty przez niego rozumu). Największe przykazanie zawarte w Piśmie Świętym brzmi: „Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił”. Kiedy wrócimy z powrotem do wiersza drugiego, czytamy, „…Będziesz się bał Pana, Boga swego, zachowując wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazuję wypełniać, tobie, twym synom i wnukom po wszystkie dni życia twego, byś długo mógł żyć”.

Następne wersety mówią: „Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu”. Historia Żydów ukazuje, że ojciec miał pilnie pouczać swoje dzieci, nauczając ich dróg i słów Pana, aby rozwijały się duchowo i by im się powodziło. Ojciec, który był posłuszny nakazom Pisma Świętego, robił właśnie to. Najważniejsze znaczenie ma w tych wersetach fakt, że dzieci są wychowywane w „bojaźni przed Panem, Bogiem”, odpowiedzialności ojca w domu.

Ojcowskie obowiązki

Dzieciom nie wolno pozwolić, by wyrosły bez troski czy kontroli.

Nowy Testament natomiast daje nam jasny obraz wskazówek, jakie Pan daje ojcom w związku z wychowaniem dzieci. List św. Pawła do Efezjan 6:4 jest krótkim słowem do rodziców, reprezentowanych tutaj przez ojca, określonego i negatywnie, i pozytywnie. „A [wy], ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je stosując karcenie i napominanie Pańskie!”

Oto co Biblia mówi o odpowiedzialności ojca za wychowanie dzieci. Negatywny aspekt tego wersetu wskazuje, że ojciec nie ma być przychylny rozwijaniu złych zainteresowań swoich dzieci będąc surowym, niesprawiedliwym i stronniczym, czy przez nierozsądne stosowanie swojej władzy. Złe zachowanie w stosunku do dziecka będzie tylko służyło rozwijaniu się zła w jego sercu. Pozytywna część jest wyrażona w zrozumiałym kierunku; brzmi: wykształć ich, wychowaj, rozwiń ich reakcje na wszystkie życiowe sytuacje przez wskazówki i napomnienia Pana.

Dzieciom nie wolno pozwolić, by wyrosły bez troski czy kontroli. Mamy je pouczać, dyscyplinować i upominać, tak by posiadły wiedzę, samokontrolę i były posłuszne. Ten cały proces edukacji ma dotyczyć duchowego i chrześcijańskiego poziomu (w prawdziwym tego słowa znaczeniu). „Bojaźń przed Panem, Bogiem” jest wyznaczonym i jedynie skutecznym środkiem, by osiągnąć koniec edukacji. Jakikolwiek inny środek zastępczy lub próba wykształcenia może mieć katastrofalne wręcz skutki. Moralna i duchowa część naszej natury jest tak samo ważna, i tak samo uniwersalna, jak intelektualna. Dlatego duchowość jest tak samo ważna dla właściwego rozwoju umysłu, co wiedza. Księga Przysłów, po raz kolejny, mówi nam: „Podstawą wiedzy jest bojaźń Pańska”.

Nauka i dyscyplina

Dzień Ojca ma przypominać wszystkim dzieciom o szacunku do swojego taty.

Cały proces uczenia się i dyscyplinowania musi być tym, co On, (Bóg) zaleca, oraz tym, czym On zarządza, więc Jego władza powinna mieć stały i natychmiastowy kontakt z umysłem, sercem i sumieniem dziecka. Ojciec nie powinien przedstawiać siebie jako ostatecznej władzy, która określa prawdę i obowiązek. To po prostu rozwija ludzką „jaźń”. Tylko uznając Boga, Boga w Chrystusie, za Nauczyciela i Przywódcę, z Czyjego upoważnienia dziecko ma uwierzyć we wszystko, i zgodnie z Którego wolą wszystko ma się wypełnić, koniec edukacji może prawdopodobnie zostać osiągnięty.

Szacunek należny ojcu

Dzień Ojca ma przypominać wszystkim dzieciom o szacunku do swojego taty, ma też przypomnieć tatom o tym jak ważne i odpowiedzialne jest ojcostwo. Być ojcem (w sensie biologicznym) nie jest trudno, prawdziwą sztuką jest być dobrym ojcem, który w sposób odpowiedni wprowadzi w życie swoje dzieci. Dziś wielu ludzi ma problem (w szczególności ojców) ze znalezieniem czasu dla swoich pociech. Rolnicy i sadownicy mają akurat ten komfort pracy, że mogą w nią zaangażować swoje dzieci, przez co powoli przygotowują je do dorosłego życia. Co jednak gdy, nasza pociecha zdecyduje się iść w innym niż my kierunku? Czy bylibyśmy gotowi, na przyjęcie informacji w stylu „tato, ja nie będę kontynuował twoich prac, chcę zająć się czymś zupełnie innym”?