Czy głęboka ściółka w chlewni jest skuteczna?
Spis treści
Zastosowanie ściółkowego systemu utrzymania trzody chlewnej w dużym stopniu łączy się ze znaczną pracochłonnością, która związana jest z obowiązkiem systematycznego usuwania obornika. Częściowym rozwiązaniem tego problemu jest głęboka ściółka w chlewni.
Ściółkowy system utrzymania trzody chlewnej na głębokiej ściółce zakłada gromadzenie obornika przez cały okres tuczu, a także jego mechaniczne usunięcie po opróżnieniu pomieszczeń inwentarskich.
Głęboka ściółka w chlewni: zalety i wady
Wykorzystanie systemu chowu na głębokiej ściółce umożliwia utrzymanie wyższego poziomu dobrostanu zwierząt. Jednocześnie zmniejszona jest pracochłonności niż w przypadku tradycyjnego chowu ściółowego. Niestety i ten system posiada wady. Głównym minusem chowu na głębokiej ściółce jest wysoka emisja odorów. Związana jest ona z przechowywaniem znacznych ilości odchodów. Pracochłonność w dalszym ciągu pozostaje na wyższym poziomie niż w przypadku utrzymania bezściołowego. Łączy się to z koniecznością systematycznego dodawania słomy, a także usunięcia znajdującego się tam obornika po zakończeniu tuczu. Ważne jest też, by konstrukcja chlewni umożliwiała mechaniczny wywóz odchodów. Aby do chlewni mógł wjechać ciągnik, musi ona charakteryzować się stosowną wysokością, a także posiadać duże wrota. Głęboka ściółka w chlewni to również gorsze warunki higieniczne – zabiegi dezynfekcyjne trudniej się przeprowadza. Trzoda chlewna ma także większy kontakt z odchodami, co w konsekwencji może przyczynić się do pojawienia się groźnych infekcji, a w szczególności robaczyc.
W Polsce ściółkowy system utrzymania chowu na głębokiej ściółce nie jest powszechnie stosowany. Spowodowane jest to prawdopodobnie jego niedoskonałościami, a także znaczną przewagą obiektów bezściołowych. Jednak należy pamiętać, że głęboka ściółka w chlewni, mimo swoich wad, stwarza większy komfort zwierzętom.