Karmienie cieląt – jak kontrolować jakość podawanej siary?

W ostatnim artykule na temat odpajania cieląt zwracaliśmy uwagę na rolę siary w prawidłowym rozwoju zwierzęcia. Karmienie cieląt powinno odbywać się w sposób przemyślany, najlepiej poprzez sprawdzanie jakości dostarczanego pokarmu. Pojawia się pytanie – jak możemy kontrolować to czy zwierzę pojone jest wartościową siarą?

Określenie zawartości immunoglobulin

Określenie zawartości immunoglobulin (Ig) na podstawie ciężaru właściwego siary.

Ocena organoleptyczna siary a prawidłowe karmienie cieląt

Ocena organoleptyczna jakości siary na podstawie barwy i konsystencji (ocena wizualna) jest najmniej dokładną metodą. Opiera się na założeniu, że siara gęsta, o żółtawym zabarwieniu posiada większą zawartość immunoglobulin. Podejście to jest jednak obarczone błędem, ponieważ rasa bydła i zawartość tłuszczu mogą wpływać na wygląd siary niezależnie od zawartości Ig. Siara w temperaturze poniżej pokojowej również jest bardziej gęsta. Mimo to przeprowadzanie oceny wizualnej jest lepsze niż brak oceny organoleptycznej. W połączeniu z testami jakościowymi (siaromierz, refraktometr) ocena ta staje się bardziej przydatna.

Cechy prawidłowej siary to odpowiednia konsystencja (gęstość), zapach i brak nadmiernych domieszek krwi

Cechy prawidłowej siary to odpowiednia konsystencja (gęstość), zapach i brak nadmiernych domieszek krwi. Obecność niewielkiej ilości smużek krwi nie dyskwalifikuje siary, należy jednak powiązać te zmiany z innymi parametrami organoleptycznymi oraz gęstością, a przede wszystkim ze stanem klinicznym gruczołu mlekowego.

Siaromierz (kolostrometr)

Kolostrometr umożliwia orientacyjnie określić zawartość immunoglobulin w siarze. W tym pomiarze wykorzystywana jest zależność pomiędzy ciężarem właściwym siary a stężeniem Ig w niej zawartych. Niedogodności związane z jego użyciem wynikają z małej trwałości (szklany przyrząd) i tendencji do zawyżania wyników. Wpływ na ten pomiar ma temperatura, zawartość tłuszczu i suchej masy. Świeżo udojona siara ma dużą zawartość pęcherzyków powietrza, co zmniejsza gęstość próbki. Mimo tych wad siaromierz jest przydatnym narzędziem pozwalającym wyeliminować siarę złej jakości, a z drugiej strony pozwalającym w prosty sposób zakwalifikować siarę do bardzo dobrej jakości.

Zasada pomiaru:

  • po zdojeniu należy odczekać 10–20 minut,
  • temperatura mierzonej siary ok. 22°C,
  • odczytując gęstość, należy temu pomiarowi przyporządkować zawartość Ig (tab. 4) – niektóre siaromierze mają skalę oznaczoną kolorem, co przyspiesza ocenę.
Karmienie cieląt

Oceny jakości siary można dokonać po pomiarze siaromierzem. Dzięki temu karmienie cieląt będzie odbywać się w bardziej świadomy sposób.

Pomiar siaromierzem jest idealnym narzędziem do tworzenia banków siary. W tym celu powinna ona być dobrej lub bardzo dobrej jakości, a więc o zawartości >100 g Ig/l (gęstość > 1,064 g/ml). Siara o niskim ciężarze właściwym może być stosowana do karmienia cieląt w 2 lub 3 dniu życia.

Przyrządy do kontrolowania jakości siary

Przyrządy służące do kontrolowania jakości siary

Refraktometr

Refraktometr to przyrząd służący do pomiarów współczynników załamania światła różnych substancji, głównie cieczy. Ma on wszechstronne zastosowanie przede wszystkim w przemyśle spożywczym, ale także w weterynarii i zootechnice. Refraktometry mają różne skale pomiarowe w zależności od przeznaczenia, przeważnie jest to skala procentowa Brix. Istnieją też refraktometry elektroniczne.

W zależności od rodzaju refraktometru można nim określić zawartość immunoglobulin w siarze (skala Brix) lub stężenie białka całkowitego w surowicy krwi

W zależności od rodzaju refraktometru można nim określić zawartość immunoglobulin w siarze (skala Brix) lub stężenie białka całkowitego w surowicy krwi. Ten drugi typ refraktometru umożliwia ocenę stopnia nabycia (transferu) odporności biernej, biorąc pod uwagę występowanie wysokiej korelacji pomiędzy zawartością białka całkowitego w surowicy a koncentracją w niej immunoglobulin. Podobne zależności dotyczą refraktometru opartego o skalę Brix.

Ocena refraktometrem siary (skala Brix)

Przydatność w praktyce tych refraktometrów jest duża, ponieważ są to wytrzymałe urządzenia kieszonkowe. Próbki siary o wysokiej zawartości Ig powodują większe załamanie światła. Uzyskane wyniki są dokładne i powtarzalne. Do wykonania pomiaru wystarczy kropla siary. Zbyt duża objętość siary o dużej zawartości tłuszczu w polu testowym może zamazywać odczyt. W takiej sytuacji należy nanieść małą kroplę. Pomiar można wykonywać zarówno dla siary świeżej, jak również mrożonej (po rozmrożeniu).

Refraktometr

Co może nam pokazać badanie refraktometrem? Jaki wpływ może mieć wynik na karmienie cieląt?

Odczyt wg skali Brix 22% oznacza siarę o zawartości 50 g Ig/l, a więc taka siara lub siara z wynikiem >22% powinna być stosowana u cieląt bezpośrednio po urodzeniu (tab. 5). Ponieważ cielę powinno w pierwszych godzinach pobrać 150–200 g Ig/l, mając odczyt w konkretnej próbce 22% Brix należy podać cielęciu 3–4 l siary. Przy wyższej zawartości Ig ilość zabezpieczająca może być odpowiednio mniejsza.

W celu monitorowania poprawności odpajania cieląt siarą zaleca się kontrolowanie co najmniej 20–30% rodzących się cieląt

W praktyce należy używać refraktometrów, które mają zakres pomiarowy skali Brix co najmniej do 30%.

Ocena refraktometrem zawartości białka całkowitego w surowicy krwi

Pomiar zawartości immunoglobulin w surowicy krwi cieląt wykonywany w 48 godz. życia ma na celu ocenę ilości wchłoniętych Ig po podaniu siary (ocenę transferu odporności biernej). Testy laboratoryjne, np. ELISA, są dokładne, jednak drogie. Metodą pośrednią jest wykonanie pomiaru refraktometrem opartym o skalę Brix (tab. 6) lub refraktometrem określającym stężenie białka całkowitego w surowicy krwi. Czułość tych testów przeważnie wynosi ok. 70%, zatem ze względu na jednoczesną łatwość użycia są one przydatne. Należy jednak pamiętać o zaleceniach kalibracji podanych przez producenta.

Zawartość Ig w surowicy

Przewidywana zawartość Ig w surowicy.

Pobieranie próbek krwi należy wykonać u cieląt w 3 dobie życia (ok. 48 godz.) i ok. 1 godz. po karmieniu. Uzyskaną surowicę należy nanieść na okienko testowe refraktometru. Zwierzęta odwodnione mają wysokie stężenie białka całkowitego, dlatego pomiar ten nie odzwierciedla transferu odporności biernej. Prawidłowe zabezpieczenie siarowe w tym wieku to >15 g Ig/l. W dobrych warunkach środowiskowych i przy wysokim poziomie żywienia uznaje się za minimalny poziom zabezpieczający >10 g Ig/l. Jednak jest to wartość graniczna pomiędzy prawidłowym a częściowym niedoborem transferu odporności biernej.

Karmienie cieląt pod kontrolą

Białko całkowite oznaczone refraktometrem na poziomie 55 g/l oznacza zawartość Ig w granicach 10 g/l. Stężenie białka całkowitego <55 g/l świadczy o niskim stężeniu Ig siarowych we krwi cieląt.

Wykonując pomiar refraktometrem opartym o skalę Brix, wartość zmierzona >8,3% koreluje ze stężeniem Ig > 10 g Ig/l. Ten typ refraktometru służy także do oceny zawartości suchej masy w mleku lub preparacie mlekozastępczym.

W celu monitorowania poprawności odpajania cieląt siarą zaleca się kontrolowanie co najmniej 20–30% rodzących się cieląt. W dużych fermach powinno to być 10–12 zdrowych cieląt. Prawidłowe odpajanie oznacza, że >15 g Ig/l surowicy osiąga przynajmniej 70–80% badanych cieląt. Jeśli używamy refraktometru ze skalą Brix, powinny to być cielęta z wynikami >8,3%, a jeśli oznaczamy białko całkowite – z wynikiem >55 g/l.

Materiał pochodzi z czasopisma „Trouw i My”

Czy artykuł był przydatny?

Kliknij na gwiazdkę, by zagłosować

Ocena 4.2 / 5. Liczba głosów 5

Na razie brak głosów. Możesz być pierwszy!

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *