Łubin w żywieniu świń, czyli atrakcyjne źródło białka

fot. BARTEK333 (agrofoto)

Łubin w żywieniu świń był stosowany do paszy od dawna, jednak ze względu na substancje antyodżywcze nie był wykorzystywany do żywienia zwierząt zbyt często. Selekcja genetyczna łubinu słodkiego i usunięcie związków powodujących obniżenie parametrów produkcyjnych świń, zwiększyło jego udział w paszach komercyjnych dla zwierząt gospodarskich.  

W Polsce uprawia się głównie łubiny słodkie. Nasiona łubinu, nawet tej samej odmiany  różnią się między sobą zawartością substancji antyodżywczych, mają też odmienną wartość pokarmową  i zawartość energii, co może różnicować strawność składników pokarmowych i ilość azotu wydalanego przez zwierzęta w kale i moczu.

Łubin może być dodany do paszy bezpośrednio po zmieleniu (nie wymaga obróbki). Ponieważ można nim skarmiać świnie bez przetwarzania, większość łubinu nie zostanie obłuszczona. Należy pamiętać, że frakcja łuski stanowi ok. 25 % słodkich nasion łubinu, zawiera więc więcej błonnika i mniej białka niż śruta sojowa. Łubin w żywieniu świń może być zatem stosowany do paszy szczególnie w przypadku zbyt drogiej śruty sojowej jako narzędzie do dywersyfikacji białek.

Łubin w żywieniu świń

Rozsądny poziom białka i odpowiedni profil aminokwasów stanowi mączka łubinowa jako atrakcyjne alternatywne źródło białka, które urozmaica białko oferowane w paszach dla świń. Nasiona łubinu mogą być szczególnie interesujące w paszach pełnoziarnistych. Łubin znajdzie również zastosowanie w żywieniu świń paszami ekologicznymi, ponieważ zapewnia stosunkowo niedrogie źródło białka w paszach organicznych.

Łubin w żywieniu świń może być zatem stosowany do paszy jako alternatywne źródło białka

fot. canstockphoto

Łubin pierwotnie zawierał stosunkowo wysokie stężenia alkaloidów chinozilidynowych, które są gorzkie i według doniesień powodują zmniejszoną strawność substancji antyodżywczych, co w konsekwencji przekłada się na zmniejszone spożycie paszy przez świnie. Słodki łubin zawiera niską zawartość alkaloidów, ale zawiera znaczne ilości nieskrobiowych polisacharydów (NSP), które mogą wpływać na strawność składników odżywczych i przechodzenie paszy przez jelita. Zawarte w łubinach alkaloidy hamują przewodzenie w układzie nerwowym, powodują zmiany w układzie pokarmowym oraz układzie krążenia. Głównym objawem działania alkaloidów u świń jest zmniejszenie spożycia paszy.

NSP w łubinach to połączenie kwasu galakturonowego, galaktomannozy i celulozy. Dlatego stosowanie endogennych enzymów paszowych może poprawić strawność NSP u świń poprzez zmniejszenie lepkości jelit i zwiększenie przyswajalności energii i składników odżywczych. Łubin jest również ubogi w selen. Poziom  tych składników mineralnych powinien być uzupełniany poprzez premiksy mineralne stosowane do paszy tab. 1.

Łubin w żywieniu świń – Wybrane składniki mineralne w 1 kg paszy

Tab. 1. Wybrane składniki mineralne w 1 kg paszy

Zawartość wybranych składników chemicznych (łubin w żywieniu świń)

Średnie wartości białka dla łubinu białego wahają się od 33 do 37% białka surowego i średnio 35 % białka ogólnego bazując na różnych źródłach. Podczas gdy w łubinie żółtym i niebieskim zawartość białka wynosi odpowiednio 43 i 33%. Wszystkie trzy odmiany wykazują odchylenia standardowe od 2 do 4%. Strawność białek w łubinach bez względu na odmianę wynosi średnio ok. 85%. Zawartość wybranych składników chemicznych przedstawiono w tab. 2

Tab. 2. Wybrane składniki chemiczne łubinu

Łubin w żywieniu świń

Stężenia aminokwasów siarki i lizyny na gram białka są podobne do śruty sojowej, chociaż poziom białka jest niższy. Poziom energii metabolicznej wynosi średnio ok. 3300 i 3500 kcal / kg. Podobnie jak wiele roślinnych źródeł białka, łubin ma niską zawartość aminokwasów zawierających siarkę.

Na koniec warto podkreślić, że stosowanie łubinu w żywieniu świń powinno być zminimalizowane dla prosiąt. Natomiast starsze świnie mogą być karmione 10% mączką łubinu bez obaw, pod warunkiem, że poziom alkaloidów jest niski i uwzględniona jest strawność składników odżywczych. Zauważmy, że świnie mogą być wrażliwe na poziom alkaloidów, a poziom słodkich alkaloidów łubinu powinien wynosić poniżej 0,04%.

Co więcej, łubin charakteryzuje się stosunkowo wysokim poziomem rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych polisacharydów nieskrobiowych. W związku z tym może to wpływać na wykorzystanie innych składników odżywczych u świń. Ponadto stosunkowo niski poziom aminokwasów siarkowych, metioniny i cystyny, wpływają na sposób i częstotliwość stosowania łubinu w diecie trzody chlewnej.

Wykazano, że złożony profil węglowodanów jest głównym ograniczeniem do stosowania łubinu ze względu, na uzysk energii netto i wykorzystanie innych składników odżywczych w diecie.

Biorąc pod uwagę fakt, że łubin ma stosunkowo wysoką zawartość białka, wartość biologiczna białka jest ograniczona niską zawartością metioniny i lizyny. Dlatego zaleca się maksymalne poziomy włączenia łubinu w diecie świń:

• w przypadku tuczników od 60kg do uboju ok.30-35%,
• w okresie ciąży dla loch ok. 20%, lochy karmiące ok. 20%).

Więcej o zagadnieniu „Łubin w żywieniu świń” przeczytasz w artykule – Łubin w żywieniu trzody chlewnej.

Obserwuj nas w Google News. Bądź na bieżąco!