Bez fosforu w kukurydzy ani rusz!

Kukurydza posiada jedne z największych potrzeb pokarmowych ze wszystkich zbóż. Największe zapotrzebowanie kukurydza wykazuje dla potasu, fosforu i azotu. Potas odpowiada za gospodarkę wodną rośliny, azot za budowę tkanek, natomiast fosfor jest odpowiedzialny za przepływ energii w roślinie.

Fosfor odpowiada za wzrost rośliny, prawidłową fotosyntezę, a w początkowych dniach wspomaga rozwój korzenia, dlatego tak ważne jest nawożenie kukurydzy fosforem. Dowiedz się, kiedy go stosować? I jaką wybrać formę?

Jak zadbać o dostępność fosforu w glebie dla kukurydzy?

Sama kukurydza jest rośliną wymagającą ciepła i dużych ilość wody (zwłaszcza przed kwitnieniem) i dobrze znosi uprawę w monokulturze. Kwasowość gleby nie ma tak dużego znaczenia. Co jednak istotne, w kwaśnym środowisku glebowym spada dostępność i pobieranie najważniejszych składników pokarmowych.

W kwaśnym środowisku glebowym spada dostępność i pobieranie najważniejszych składników pokarmowych.

Kukurydza jest rośliną uprawianą głównie dla ziarna (żywnie trzody chlewnej i drobiu), jak i na zieloną masę (bydło i na cele energetyczne).

Fosfor jest pierwiastkiem narażonym na uwstecznianie się w glebie, co może powodować jego problemy z pobieraniem. Na glebach bardzo kwaśnych (pH w 1 M KCI poniżej 4) jon fosforowy może reagować z jonami żelaza i glinu, a na glebach zasadowych łatwo ulegają łączeniu z jonami wapnia, tworząc trudno-rozpuszczalne związki.

Charakterystyczne objawy niedoboru fosforu to zabarwienie liści na kolor od czerwonego aż po fioletowy

fot. Agrofakt

Niedobór fosforu

Ze względu na powolny rozwój kukurydzy należy zadbać o dobrą dostępność składników pokarmowych. Najgorszy okres krytyczny przy pobieraniu fosforu kukurydza przechodzi podczas zaprzestania odżywiania się substancjami z ziarniaka i przechodzeniem na ich pobieranie z gleby.

Faza ta przypada w naszym rejonie na okres tak zwanych „zimnych ogrodników”. Jest okres w połowie maja, kiedy mogą wystąpić przymrozki, co dodatkowo utrudnia ciepłolubnej kukurydzy pobieranie fosforu. Zauważyć wówczas można charakterystyczne objawy niedoboru tego pierwiastka, zabarwienie liści na kolor od czerwonego aż po fioletowy.

Nawożenie kukurydzy fosforem

Fosforu ogólnego jest w glebie stosunkowo dużo, jednak różnie kształtuje się zawartość form dostępnych dla roślin. Dodatkowo z biegiem czasu formy te stają się coraz mniej dostępne dla roślin ze względu na proces uwsteczniania się. 

Fosfor dla sinic i organizmów fitoplanktonowych jest tak ważnym pierwiastkiem, jak azot dla roślin

W uprawie kukurydzy w Polsce i Europie dominują trzy sposoby dostarczania fosforu. Pierwszy pod orkę jesienną, a zważywszy na bardzo słabe przemieszczanie się w glebie fosforu, ten sposób umożliwia najlepsze wymieszanie nawozu, z co najmniej 20 cm warstwą gleby. Drugi sposób to wiosenne, przedsiewne nawożenie kukurydzy fosforem, a następnie mieszanie go na głębokości około 10 cm, mocno przesuszając glebę. Trzeci, to stosowanie poprzez specjalny podsiewacz razem z siewem kukurydzy.

Tabela 1 Dawki składników pokarmowych w zależności od oczekiwanego plonu kukurydzy uprawianej na ziarno

(IUNG-PIB Puławy)

Tabela 2 Dawki składników pokarmowych w zależności od oczekiwanego plonu kukurydzy uprawianej na kiszonkę (IUNG-PIB Puławy)

W zależność od kierunku użytkowania, różne są dawki składników pokarmowych. Zależą one od takich czynników, jak:

• oczekiwany plon
• zawartość przyswajalnych form składników

Przy średniej zawartości pierwiastka w glebie należy zastosować nawożenie kukurydzy fosforem w następujących dawkach: od 70-120kg przy uprawie na ziarno i 80-140kg przy uprawie na kiszonkę.

Nawóz o optymalnej zawartości

Polidap zawiera w swoim składzie fosforan amonu – 18% stanowi azot w formie amonowej, a 46% to fosfor

fot. Kamil Młynarczyk

POLIDAP^® to inaczej fosforan amonu, który zawiera – 18% azot w formie amonowej, a 46% to fosfor rozpuszczalny w obojętnym cytrynianie amonu i wodzie, czyli przyswajalny.

Dodatkową zaletą nawozu jest zawartość siarki (5% SO₃) rozpuszczalnej w wodzie, która reguluje pobieranie azotu. Wpływa on z kolei na pobieranie fosforu występującego w formie siarczanu.

Stosowanie

POLIDAP^® można stosować wraz z solą potasową. Najlepiej jesienią, ewentualnie wiosną na minimum 1 tyg przed planowanym siewem.  Można go z nią mieszać, a następnie połączyć z glebą na głębokość co najmniej 8 cm w dawce od 100 do 300 kg/ha.

Inną metodą aplikacji nawozu jest stosowanie zlokalizowane siewnikami wyposażonymi w aplikator – przystawkę do siewu nawozów. Takie współrzędne stosowanie POLIDAPU^® jest bardzo efektywne, a zalecana dawka wynosi 100 do 150 kg nawozu na hektar.

Większe dawki nawozów, a przede wszystkim stosowanie łatwo przemieszczających się form składników pokarmowych, a więc azotu saletrzanego, potasu, magnezu itp. mogą zagrozić rozwojowi młodych roślin. Z drugiej strony odległość jest na tyle mała, iż nawóz jest łatwo pobierany przez roślinę.

Najlepszą metodą jest podzielenie dawki nawozu fosforowego na dwie części. Pierwsza jesienią lub wiosną przedsiewnie wraz z solą potasową, wymieszana z glebą. Druga podczas siewu poprzez aplikator nawozowy, około 100 kg/ha POLIDAPU^® (do 150 kg/ha). Takie rozwiązanie zapewni roślinie ciągły dostęp do składników pokarmowych i jej równy wzrost bez zahamowań.

Prezentowane informacje w zakresie środków ochrony roślin zawarte w serwisie www.agrofakt.pl nie zawierają pełnej treści etykiet-instrukcji stosowania. Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zwróć uwagę na zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia oraz przestrzegaj środków bezpieczeństwa zamieszczonych w etykiecie.

Artykuł zawiera lokowanie produktu i ma charakter promocyjny.