Pojenie cieląt dobrą siarą wpływa na ich zdrowie

Zdrowie i prawidłowy wzrost cieląt są uwarunkowane szeregiem czynników. Często w praktyce są to czynniki nakładające się na siebie i trudno jest przesądzić, który z nich jest najważniejszy. Niewątpliwie jednak kluczem do sukcesu jest prawidłowe pojenie cieląt siarą.

Jest ona jednym z najważniejszych czynników wpływających na ochronę zdrowia cieląt w pierwszych 6 tygodniach ich życia. Wszystkie cielęta muszą być karmione dobrej jakości siarą jak najszybciej po urodzeniu, ponieważ ze względów na budowę łożyska krów nie posiadają przeciwciał chroniących je przed zachorowaniem.

Cielęta odpajane zbyt małą ilością siary lub siarą złej jakości są bardziej podatne na infekcje, którym przeważnie towarzyszy ciężki przebieg

Jednym z powodów zachorowań cieląt jest niedostateczne dostarczenie immunoglobulin cielętom, a co za tym idzie niedostateczne zabezpieczenie ich odporności. Cielęta odpajane zbyt małą ilością siary lub siarą złej jakości są bardziej podatne na infekcje, którym przeważnie towarzyszy ciężki przebieg. Szereg badań wskazuje, że cielęta, które po odpojeniu siarą otrzymały na poziomie dobrym lub bardzo dobrym przeciwciała matczyne, mają dwa razy większe szanse przeżycia do okresu odsadzenia.

Pojenie cieląt – ile siary potrzebuje zwierzę?

Pierwsze pojenie cieląt siarą powinno nastąpić w ciągu 2 godz. po urodzeniu, natomiast drugie po ok. 6 godz. (każdorazowo min. 2 l). Przy nocnych wycieleniach jest to nieraz trudne do zrealizowania. Dobrą metodą jest również podawanie siary sondą. Generalnie w tym okresie (pierwsze 12 godz.) cielę powinno otrzymać siarę w ilości ok. 10–12% masy ciała, bez względu na metodę podania (tab. 1). Trzecie podanie siary powinno mieć miejsce w ok. 24 godz. życia. W pierwszej dobie życia cielę powinno otrzymać min. 6 l siary dobrej lub bardzo dobrej jakości. Na uwagę zasługuje także system podawania pierwszej siary w dużej ilości (3–3,5 l) za pomocą sondy. Sprawdził się on na wielu fermach.

Składniki biologicznie aktywne

pojenie cieląt

Tab 1. Pojenie cieląt powinno odbywać z uwzględnieniem ilości siary zalecanej w początkowej fazie życia cieląt.

Wczesne podanie siary z jednej strony umożliwia wysoką absorpcję immunoglobulin, z drugiej zaś w znacznym stopniu zabezpiecza przed zachorowaniem. Oprócz immunoglobulin siara dostarcza bowiem szereg składników biologicznie aktywnych (hormony, czynniki wzrostu, biologicznie aktywne peptydy, cytokiny), które oprócz funkcji ochronnej umożliwiają prawidłowy wzrost nabłonka jelit. Jeśli cielę otrzymało siarę zbyt późno, a dodatkowo w nieadekwatnej ilości do zawartości w niej immunoglobulin, to jakość zabezpieczenia przed zachorowaniem jest niewielka. Musimy brać pod uwagę, że po 24 godz. życia transport jelitowy immunoglobulin prawie zupełnie zanika.

Czy siara jest zawsze taka sama?

Istnieje szereg czynników ograniczających transfer odporności biernej. W praktyce najważniejsze to zbyt późne podanie siary oraz brak kontroli jakości siary. Na jakość siary wpływają takie czynniki jak: wysoka wydajność siary (>8 kg), niewłaściwa długość okresu zasuszania, trudny poród, wydzielanie siary przed porodem, czy stany zapalne wymienia (tab. 2). Dodatkowo istnieje szereg czynników wpływających na gorszą jakość siary (wiek krów, sezon wycielenia, ilość pierwszej siary, liczba godzin po wycieleniu) bądź niemożność jej pobrania od krowy przez cielę (słabe cielę po ciężkim porodzie, upośledzenie transportu immunoglobulin w jelitach). Ponadto w przypadku krów ras mlecznych siara jest przeważnie niższej jakości niż u ras mięsnych. Wynika to głównie ze znacznie wyższej wydajności, co dotyczy także ilości produkowanej siary (tzw. efekt rozcieńczenia).

Odpajanie cieląt

Na prawidłowe pojenie cieląt duży wpływ mają takie czynniki jak rasa czy wiek zwierzęcia.

Sprawdzanie siary przed podaniem cielętom

W chowie fermowym cielę powinno uzyskać 150–200 g immunoglobulin w ciągu pierwszych 6–8 godz. życia (najlepiej przed upływem 2 godz. po urodzeniu). W praktyce cielę powinno wypić ok. 2–3 l pierwszej siary bardzo dobrej jakości (tab. 4). Pojenie cieląt siarą o niskiej zawartości immunoglobulin (poniżej 50 g Ig/l) nie zapewni prawidłowego nabycia odporności biernej. Dlatego też pierwsza siara powinna być skontrolowana: organoleptycznie, przy użyciu kolostrometru lub refraktometru.

Ocena siary

Jak na pierwszy rzut oka rozpoznać dobrą siarę?

Dzięki pomiarowi kolostrometrem znana jest przybliżona zawartość w niej immunoglobulin, a tym samym wiemy, jaką ilość siary musi cielę wypić, aby zostało poprawnie zabezpieczone przed zachorowaniem. Dostępne są dokładniejsze testy immunoenzymatyczne, jednak jest to metoda o wiele droższa. Przykładowo siara o ciężarze właściwym >1,071 zawiera ponad 120 g Ig/l. Wiedząc, że poziom zabezpieczający to >150 g/l immunoglobulin, wystarczy ok. 1,5 l pierwszej siary. Inaczej wygląda sytuacja, gdy ciężar właściwy wynosi <1,043. Cielę pojone nawet 2 razy (po 2 l) w odstępie 6 godz. nabędzie ilość Ig poniżej wymaganego zabezpieczenia.

Bank siary

Musimy brać pod uwagę, że po 24 godz. życia transport jelitowy immunoglobulin prawie zupełnie zanika.

Dobrą praktyką jest tworzenie tzw. banków siary, czyli mrożenie porcji siary. Liczba porcji wynika z wielkości fermy. Siarę prawidłową pod względem oceny organoleptycznej i o ciężarze właściwym >1,064 należy mrozić w temperaturze -20°C, w małych porcjach (0,5–1 l). Taka objętość umożliwia szybkie rozmrożenie, które powinno odbywać się w temperaturze nie większej niż 50°C. Nie wolno rozmrażać siary we wrzącej wodzie ani w mikrofalówce! Siara powinna również być podawana cielętom w temperaturze zbliżonej do ok. 38–40°C.

Zamrożona siara może być przechowywana przez ok. 12 miesięcy. Siara jest cennym pokarmem, dlatego jej nadmiar może być wykorzystany do pojenia cieląt starszych lub słabych (zawsze do 10% dawki preparatu mlekozastępczego lub mleka).

Nie wolno rozmrażać siary we wrzącej wodzie ani w mikrofalówce! Siara powinna również być podawana cielętom w temperaturze zbliżonej do ok. 38–40°C.

Pamiętajmy o higienie

Dobre praktyki w zakresie higieny muszą być stosowane na wszystkich etapach: od pozyskiwania siary, poprzez czystość wiader i smoczków, do higieny obsługi. Konieczne jest zminimalizowanie ryzyka narażenia cieląt na patogeny. Zawartość bakterii w siarze powinna wynosić <100 tys. cfu/ml. Należy w tym aspekcie zwracać uwagę na brak stanów zapalnych wymienia w okresie siarowym u krów.

Następstwa zdrowotne i ekonomiczne nieprawidłowego podawania cielętom siary to większa podatność na zachorowania, a w efekcie ponoszenie kosztów leczenia lub upadki cieląt. W działaniach prewencyjnych należy uwzględnić szkolenia osób obsługujących cielęta, każdorazowe monitorowanie jakości pierwszej siary oraz dbałość o higienę żywienia i utrzymania. W następnym artykule przedstawimy kolejne kroki oceny siary, zalecane w chowie fermowym bydła mlecznego.

Materiał pochodzi z czasopisma „Trouw i My”

Czy artykuł był przydatny?

Kliknij na gwiazdkę, by zagłosować

Ocena 0 / 5. Liczba głosów 0

Na razie brak głosów. Możesz być pierwszy!

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *