Produkty uboczne przemysłu cukrowniczego i olejarskiego w żywieniu świń

Produkty uboczne przemysłu cukrowniczego i olejarskiego w żywieniu świń mogą posłużyć jako zamiennik dla pełnoporcjowych mieszanek, które są droższe. Ale należy pamiętać o dokładnym zbilansowaniu dawek.

Produkty uboczne z przemysłu cukrowniczego

W żywieniu świń mogą być również wykorzystane produkty uboczne z przemysłu cukrowniczego: wysłodki i melasa. Wysłodki buraczane to pozostałość po wysłodzeniu krajanki korzenia buraka cukrowego. Świeże wysłodki zawierają 10–15% suchej masy, w tym 0,8% białka ogólnego i 0,9–1,2% tłuszczu surowego. Surowe wysłodki można stosować w żywieniu tuczników, w ilości do 2 kg/szt./dzień, uzupełniając dawki mieszankami treściwymi. Można je także skarmiać w formie zakiszonej lub suchej. W żywieniu świń największą rolę spełniają wysłodki suszone. Można je stosować w żywieniu loch luźnych i niskoprośnych w ilości 5–7,5 kg oraz tuczników – 2,5–3,0 kg dziennie.

Kukurydza może służyć jako składnik pasz

Zboża mogą stanowić bazę dla wywarów odpowiednich do karmienia świń.

Melasa jest wyrobem ubocznym przy produkcji cukru spożywczego. Jest gęstą, brunatną, lepką cieczą o zawartości ok. 80% suchej masy. Jej wartość energetyczna dla świń wynosi od 12,5 do 13,5 MJ EM/kg suchej masy. Zawiera ok. 6% białka i ok. 14% popiołu bogatego w potas, wapń, sód, magnez, miedź, cynk, żelazo i mangan. Jest paszą smaczną, o lekko przeczyszczającym działaniu. Zalecany udział melasy dla warchlaków wynosi do 10% mieszanki, a dla tuczników 20 i 30%, odpowiednio w pierwszej i drugiej fazie tuczu. Dla loch prośnych zaleca się 10–20% melasy w mieszance.

Zalecany udział melasy dla warchlaków wynosi do 10% mieszanki, a dla tuczników 20 i 30%, odpowiednio w pierwszej i drugiej fazie tuczu.

Produkty uboczne przemysłu olejarskiego

Dużą grupę pasz stanowią produkty uboczne przemysłu olejarskiego: śruta poekstrakcyjna: rzepakowa, sojowa, lniana i inne. Śruta poekstrakcyjna rzepakowa to wysokobiałkowy surowiec paszowy o zawartości białka ok. 35%. Jest paszą bogatą w składniki mineralne, zwłaszcza wapń, żelazo, mangan, fosfor, magnez i selen. Wartość pokarmowa 1 kg śruty rzepakowej wynosi 10,7 MJ EM i 295 g białka strawnego. W mieszankach pełnoporcjowych dla tuczników może stanowić do 5%, a w przypadku odmian podwójnie ulepszonych nawet do 10–15%. Mając na uwadze, że śruta rzepakowa zawiera substancje antyodżywcze oraz że jej wartość energetyczna jest niska, nie powinna stanowić jedynego komponentu białkowego w mieszance pełnodawkowej dla świń. Śruta poekstrakcyjna sojowa ma największą wartość pokarmową spośród wszystkich roślinnych pasz białkowych. Zawartość białka ogólnego waha się od 38 do 50%, a włókna od 7,5 do 11,5% w suchej masie. Jest bogatym źródłem niezbędnych aminokwasów, zwłaszcza lizyny, a niska zawartość włókna sprawia, że poziom energii strawnej i metabolicznej jest w niej wyższy niż w innych śrutach nasion oleistych. Wartość pokarmowa 1 kg śruty poekstrakcyjnej o zawartości 88% suchej masy waha się od 12,1 do 12,9 MJ EM i od 305 do 374 g białka strawnego. W tuczu świń może być jedynym komponentem białkowym w zestawie ze śrutami zbożowymi i dodatkami mineralno-witaminowymi.

Produkty uboczne przemysłu cukrowniczego i olejarskiego w żywieniu świń

Produkty uboczne przemysłu cukrowniczego i olejarskiego w żywieniu świń powinny być stosowane po uprzednim zbilansowaniu ich dawek.

Poekstrakcyjna śruta lniana oprócz wysokiej wartości pokarmowej charakteryzuje się właściwościami dietetycznymi. Ma ochronne działanie na błonę śluzową jelit, ma działanie lekko rozwalniające. Znajduje zastosowanie w żywieniu zwierząt młodych. Śruta lniana zawiera od 32 do 375 g białka, ubogiego w lizynę. Zawiera dużą ilość kobaltu (430 µg/kg) oraz znaczącą ilość witamin z grupy B. Może być stosowana w żywieniu tuczników i młodzieży hodowlanej, ale nie jako jedyny komponent białkowy w mieszance.

Produkty uboczne

Czy stosujesz produkty uboczne w żywieniu swojej trzody?

   
Pokaż wyniki

Produkty uboczne przemysłu cukrowniczego i olejarskiego w żywieniu świń

Przy wprowadzaniu do jadłospisu pasz na bazie wspomnianych produktów ubocznych należy  pamiętać o precyzyjnym zbilansowaniu dawki pokarmowej z uwzględnieniem zawartości składników pokarmowych, jak również możliwości pobrania przez świnie określonej ilości paszy. Przy skarmianiu tego typu pasz trzeba też dokładnie zbadać skład chemiczny każdej partii paszy. Dodajmy też, że oprócz możliwości obniżenia kosztów żywienia wykorzystanie produktów ubocznych przemysłu rolno-spożywczego na cele paszowe może sprzyjać zmniejszeniu obciążenia środowiska. Materiał pochodzi z czasopisma „Trouw i My”.

Czy artykuł był przydatny?

Kliknij na gwiazdkę, by zagłosować

Ocena 0 / 5. Liczba głosów 0

Na razie brak głosów. Możesz być pierwszy!

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *