Redlice siewne to klucz do dobrych wschodów roślin
Czas wiosennych zasiewów nadchodzi wielkimi krokami. O tym, jak równomierne i silne będą wschody roślin, w ogromnej mierze decyduje jakość siewu. Jednym z kluczowych elementów roboczych są redlice siewne – to one tworzą rowek siewny i odkładają nasiona.
Warunki pracy siewników zbożowych są przeróżne. Zależne są zarówno od przebiegu pogody, typu gleby, jak i technologii uprawy. Redlice siewne muszą poradzić sobie zarówno z nadmiernie nawilżoną glebą, z zakamienieniem, zbryleniem, jak i ze znaczną ilością resztek pożniwnych. Dodatkowo przy wyborze ważnym czynnikiem może być też cena. To dlatego stosuje się różne typy redlic siewnych, charakteryzujące się odmienną budową i właściwościami. Optymalny dobór tych elementów do warunków pracy pozwoli zachować jednakową głębokość siewu i odpowiednie podsiąkanie gleby, a co za tym idzie wysoką jakość wschodów roślin.
Spis treści
Redlice stopkowe
Redlice wleczone: stopkowe, czy też płozowe, należą do rozwiązań najprostszych konstrukcyjnie, a zatem zwykle najtańszych oraz wymagających niewielkich nakładów konserwacyjnych. Są one podatne na zapychanie oraz zmianę głębokości pracy wskutek natrafiania na przeszkody (resztki organiczne lub kamienie). Rowek siewny przez nie wykonywany nie zawsze jest czysty. Dlatego nie jest wskazane stosowanie ich w przypadku uprawy uproszczonej. Można powiedzieć, że nadają się one tylko do siewu tradycyjnego.
Głębokość siewu reguluje się poprzez zmianę docisku redlic siewnych. Jednak zmiana prędkości roboczej agregatu powoduje zwiększenie oporu gruntu, co wpływa na zmniejszenie głębokości. Dlatego za zwiększeniem prędkości roboczej powinno iść wzmocnienie docisku redlic siewnych. Ogólnie redlice stopkowe są przystosowane do mniejszych prędkości roboczych niż ich odpowiedniki o konstrukcji talerzowej.
Talerzowe redlice siewne
Redlice jednotalerzowe to niejako rozbudowana wersja redlic stopkowych – rozbudowana o skośnie zamontowany talerz, który formuje rowek siewny, odgarniając ziemię oraz przecinając resztki pożniwne (lub też przetaczając się po nich). Dzięki temu są w mniejszym stopniu podatne na zapychanie – nadają się więc do siewu w technologii uproszczonej.
Talerz może mieć formę wklęsłą lub też karbowanej tarczy. Za jej oczyszczanie odpowiadają skrobaki lub też mniejsza tarcza, wykonana z tworzywa sztucznego, stosowana przez niektórych producentów. Niemniej konstrukcja redlicy jednotalerzowej nadal pozostaje prosta, a nakłady konserwacyjne – niewielkie. Nasiona odkłada w tym przypadku standardowa redlica siewna.
Redlice siewne dwutalerzowe
Nieco bardziej skomplikowaną budowę mają redlice dwutalerzowe. Tutaj rowek siewny tworzony jest przez 2 tarcze umieszczone skośnie względem siebie, natomiast materiał siewny jest doprowadzany za pomocą przewodu nasiennego pomiędzy nie. Głębokość robocza utrzymywana jest poprzez wybrzuszenie na powierzchni tarcz lub też za pośrednictwem koła kopiująco-dociskającego. Redlica wraz z kołem prowadzącym połączona jest z ramą główną wahliwie: za pośrednictwem amortyzatorów gumowych lub też – w bardziej zaawansowanych konstrukcjach – przez układ równoległoboczny, gwarantujący bardziej precyzyjne prowadzenie redlicy siewnej.
Z uwagi na zdolność do intensywnego zagłębiania się w glebie, redlice dwutalerzowe dobrze sobie radzą nawet na nieoranej powierzchni. Pozwala to wykorzystać je nie tylko do siewu w mulcz, lecz także do siewu bezpośredniego – pod warunkiem ustawienia odpowiednio dużego nacisku.
Redlice siewne dwutalerzowe mogą być z powodzeniem używane także przy wysokich prędkościach roboczych – wówczas wskazane jest jednak ustawienie mniejszego kąta natarcia. Ważną rolę pełni tu także koło kopiująco-dociskowe, które precyzyjnie utrzymuje głębokość roboczą oraz zagęszcza glebę w okolicach nasion, poprawiając podsiąkanie wody.
Redlice sztywne
Zupełnie innym rozwiązaniem są redlice zębowe i dłutowe. Mają one kilka zasadniczych zalet. Po pierwsze, bardzo dobrze zagłębiają się one w glebie oraz mogą pracować z dużą prędkością roboczą. Po drugie zaś tego typu redlice siewne dokładnie oczyszczają rowek siewny z resztek pożniwnych, zapewniając równomierną głębokość odłożenia nasion. Nie są też podatne na zapychanie z uwagi na kilkurzędową konstrukcję, zapewniającą duże prześwity pomiędzy elementami roboczymi. Kwalifikuje je to do pracy na polach uprawianych w systemie bezorkowym. Z uwagi na sztywne zawieszenie wymagają one jednak stosunkowo równej powierzchni pola. Ponadto redlice zębowe dość mocno spulchniają glebę, co może negatywnie wpływać na podsiąkanie wilgoci – o ile powierzchnia nie zostanie ponownie zagęszczona w odpowiednim stopniu.
Dobór redlic powinien być podyktowany przede wszystkim technologią uprawy stosowaną w gospodarstwie.
Dobór redlic powinien być podyktowany przede wszystkim stosowaną technologią uprawy, która wpływa zarówno na zagęszczenie zasiewanej gleby, jak i ilość resztek organicznych zalegających na powierzchni pola. Duże znaczenie ma także rodzaj gleb występujących na terenie gospodarstwa, jak również zasobność portfela. Należy pamiętać, że prostsze rozwiązania wymagają mniejszych nakładów konserwacyjnych, zaś te bardziej zaawansowane zazwyczaj zapewniają wyższą jakość siewu, a w konsekwencji – lepsze wschody roślin.
Zobacz również:
Obserwuj nas w Google News. Bądź na bieżąco!