Ubój z konieczności. Na te pytania trzeba znać odpowiedzi!
Niestety, również zwierzęta gospodarskie ulegają nieszczęśliwym wypadkom. Jedną z czynności, którą musimy załatwić szybko i profesjonalnie jest ubój z konieczności.
Warto pamiętać, że kluczowymi postaciami, które pomagają rolnikowi uporać się z trudną sytuacją związaną urazami zwierząt gospodarskich kopytnych, są lekarze weterynarii.
Gdy zwierzę ulegnie wypadkowi
Pierwszą czynnością, którą wykonujemy po stwierdzeniu urazu zwierzęcia jest powiadomienie lekarza weterynarii. To on podejmuje decyzję, czy zwierzę powinno być leczone, poddane ubojowi z konieczności czy niestety – uśmiercone.
Ubój z konieczności – zgoda lekarza
Jeśli lekarz wyraża zgodę na ubój z konieczności, to:
- ustalamy z rzeźnią warunki przyjęcia tuszy i narządów wewnętrznych,
- prosimy lekarza powiatowego weterynarii o wystawienia świadectwa urzędowego,
- przeprowadzamy ubój z konieczności.
Tę czynność wykonują osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, takie same, jak w przypadku uboju zwierząt w rzeźni!
Niezbędne dokumenty
Rzeźnia przyjmie tuszę i narządy wewnętrzne zwierzęcia pod warunkiem dostarczenia wymaganych dokumentów. Po pierwsze niezbędne jest oświadczenie rolnika. Stwierdza się w nim tożsamość zwierzęcia oraz podaje informacje na temat środków, jakie mu aplikowano. Po drugie, świadectwo urzędowe – wykazujące korzystny wynik badania przedubojowego, datę i czas jego przeprowadzenia. Poza tym zawierać musi przyczynę dokonania uboju z konieczności oraz informację na temat leczenia, jakiemu poddane było to zwierzę.
Gdy niemożliwy jest ubój z konieczności
Często zdarza się sytuacja, gdy zwierzę nie kwalifikuje się do uboju z konieczności. Lekarz weterynarii podejmuje wówczas decyzję o leczeniu lub, co gorsza, jego uśmierceniu. W tym drugim przypadku uśmiercanie przeprowadza lekarz weterynarii przez podanie środka usypiającego. Jeśli chodzi o tuszę, to albo musi być zutylizowana, albo przeznaczona do skarmiania mięsożernych zwierząt futerkowych za zgodą powiatowego lekarza weterynarii.
Ponadto, w przypadku zdrowych zwierząt kopytnych, które uległy wypadkowi, takich jak świnia, owca, koza lub cielę do 6 miesiąca życia, możliwe jest przeprowadzenie uboju zwierzęcia w celu pozyskania mięsa na własne potrzeby. Takiego mięsa nie można sprzedać!
Ubój z konieczności a ARiMR
Bez wątpienia przeprowadzenie uboju z konieczności zwierząt z gatunku bydło, owce, kozy lub świnie zgłaszane jest ARiMR w terminie 7 dni. Natomiast w ciągu 2 dni przekazujemy informacje uboju z konieczności świń z terenu zagrożonego ASF.
Podsumowując. Gdy zdarzy się ubój z konieczności pamiętajmy, że tuszę zwierzęcia, jak zaleca GIW szybko przewozimy do rzeźni. Jeżeli transport potrwa dłużej niż 2 godziny od chwili dokonania uboju zwierzęcia, należy zapewnić warunki chłodnicze dla przewożonej tuszy.
