Uprawiasz szpinak? Przeczytaj!
Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach przygotował broszurę dotyczącą integrowanej produkcji szpinaku. Broszura została zatwierdzona przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa.
Opracowanie przygotowała grupa naukowców pod kierunkiem prof. Józefa Robaka.
– Szpinak nie posiada swojego odpowiednika w stanie dzikim – pisze prof. Józef Robak. – Szpinak najprawdopodobniej pochodzi z Persji, skąd przybył do Europy i stał się bardzo popularnym warzywem. Jego powszechność wynika zarówno z bogactwa składników odżywczych, znajdujących się liściach, jak również łatwej i taniej uprawy oraz dostępności niemalże przez cały rok.
Dawki nawozów mineralnych należy ustalać w oparciu o aktualną zasobność gleby określoną w trakcie analizie chemicznej wykonanej przed uprawą szpinaku.
Odmiany szpinaku różnią się pokrojem roślin, kształtem i stopniem pomarszczenia liści, szybkością wzrostu, wrażliwością na długość dnia, wytrzymałością na mróz oraz odpornością na choroby, głównie mączniaka rzekomego. Poszczególne odmiany różnią się także zawartością szczawianów, zwykle odmiany mieszańcowe zawierają mniej szczawianów.
– W integrowanej uprawie szpinaku istotne znaczenie ma nawożenie organiczne jako źródło próchnicy glebowej i składników pokarmowych dla roślin – informuje prof. Robak. – Szpinak należy uprawiać w I lub w II roku po oborniku. W uprawie w I roku po oborniku często nie ma potrzeby dodatkowego zasilania roślin nawozami mineralnymi, z wyjątkiem azotu. Szpinak dobrze reaguje na nawozy organiczne, dlatego też nawozy mineralne stosuje się tylko dla uzupełnienia niedoborów składników w glebie. Dawki nawozów mineralnych należy ustalać w oparciu o aktualną zasobność gleby określoną w trakcie analizie chemicznej wykonanej przed uprawą szpinaku.
Broszurę, która zainteresuje zapewne nie tylko tych producentów szpinaku, którzy uprawiają go w ramach integrowanej produkcji, można pobrać TUTAJ.
