Wartość pokarmowa zbóż i zasady ich skarmiania w żywieniu świń

Wartość pokarmowa zbóż zajmuje ważną pozycję w żywieniu wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich. Dlatego często znajduje się w mieszankach paszowych przygotowanych dla trzody chlewnej. Trzeba jednak brać pod uwagę jakość zbóż.

Wartość pokarmowa zbóż

wartość pokarmowa zbóż

Wartość pokarmowa zbóż wpływa na jakość mieszanki paszowej dla świń, dlatego tak ważny jest odpowiedzialny dobór składników (źródło: agrofoto.pl; użytkownik: Piotr1216).

Ziarno zbóż charakteryzuje się dużą zawartością suchej masy (86–90%), co umożliwia jego przechowywanie przez dłuższy czas przy zachowaniu wysokiej jakości. Zawiera ono duże ilości lekkostrawnych węglowodanów, głównie skrobi (ok. 70% s.m.), i dlatego należy do tzw. pasz energetycznych (zawiera 11–14 MJ EM/kg). Szacuje się, że ziarno zbóż dostarcza 40–85% energii dla świń. Zawartość białka w ziarnie zbóż kształtuje się na średnim poziomie – wynosi ok. 10% i jest ono ubogie w lizynę i metioninę. Spośród związków mineralnych ziarno zbóż zawiera dużo fosforu (słabo przyswajalnego) i potasu, a mało wapnia. Z witamin najwięcej występuje w nim witamin z grupy B (oprócz B12) oraz witaminy E, a w ziarnie kukurydzy również witaminy D. Ziarna zbóż mają odpowiedni smak, dzięki czemu są paszą chętnie zjadaną przez zwierzęta.

W Polsce na cele paszowe uprawia się głównie jęczmień, pszenicę, kukurydzę, żyto, pszenżyto i owies oraz w niewielkich ilościach proso i grykę.

Jęczmień

Jęczmień zalecany jest również w żywieniu loch ciężarnych, gdyż zawarte w nim włókno sprawia, że zwierzęta czują się syte i są spokojniejsze.

Jęczmień jest powszechnie znaną rośliną paszową, stosowaną w żywieniu zwierząt w postaci ziarna (śruty) oraz produktów ubocznych przemysłu młynarskiego i browarnianego. Na cele paszowe można uprawiać wszystkie odmiany jęczmienia, zarówno jare, jak i ozime, ale przede wszystkim pastewne. Ziarno odmian ozimych jest nieco uboższe w skrobię, a bogatsze w białko w porównaniu z odmianami jarymi. Jako pasza jęczmień jest bardzo wartościowy, ma właściwości wybitnie energetyczne i tuczące. Ziarno jęczmienia jest chętnie zjadane przez świnie. Dzięki stosunkowo dużej zawartości kwasu palmitynowego i stearynowego wywiera ono korzystny wpływ na smakowitość, konsystencję oraz trwałość mięsa i słoniny. Ponadto znaczny udział jęczmienia w diecie obniża poziom cholesterolu nawet o 18%.

Skład chemiczny

jęczmień

Jęczmień sprawdza się w żywieniu loch ciężarnych (źródło: Agrofoto.pl; użytkownik: bools).

Ziarno jęczmienia charakteryzuje się najbardziej stałym składem chemicznym, niezależnym od odmiany. Zawiera średnio 12% białka ogólnego, 2% tłuszczu, 5% włókna surowego, 60–65% bezazotowych związków wyciągowych. Białko jęczmienia jest łatwostrawne, a biodostępność zawartych w nim aminokwasów jest wysoka w porównaniu z innymi gatunkami zbóż. W białku jęczmienia głównym aminokwasem ograniczającym jest lizyna, następnie treonina, a w białku jęczmienia nagoziarnistego także leucyna. W ziarnie jęczmienia jest dużo fosforu, potasu, żelaza, manganu, magnezu, cynku, krzemu i selenu, ale mało wapnia. Ziarno jęczmienia zawiera stosunkowo najmniej substancji antyodżywczych, dlatego też jako jedyne zboże może stanowić wyłączny zbożowy składnik mieszanek dla wszystkich grup świń. Stanowi zwykle od 10 do 85% produkowanych dla świń pełnoporcjowych mieszanek paszowych.

Zalecenia

Zalecane poziomy jęczmienia w mieszankach pełnoporcjowych dla świń wynoszą:

  • prosięta – 10%,
  • warchlaki – 20–40%,
  • tuczniki – 70–80%.

W żywieniu rosnących świń i loch karmiących jedynym ograniczeniem jest relatywnie mała wartość energetyczna, co skłania do większego natłuszczania mieszanek paszowych przeznaczonych do skarmiania tych grup zwierząt. Jęczmień zalecany jest również w żywieniu loch ciężarnych, gdyż zawarte w nim włókno sprawia, że zwierzęta czują się syte i są spokojniejsze.

Ziarno jęczmienia powinno być podawane świniom w postaci śruty o wielkości cząsteczek ok. 700 mikronów. Całe ziarno też może być podawane, lecz po odpowiednim przygotowaniu (np. prażeniu), jako pierwsza stała pasza dla prosiąt. Prażone ziarno jęczmienia skutecznie zapobiega biegunkom u prosiąt, a jeśli już wystąpią, wspomaga ich leczenie.

kukurydza

Udział zbóż w mieszankach paszowych dla świń jest znaczacy i waha się w granicach
50-80%

Kukurydza

Najpopularniejszym zbożem paszowym na świecie jest kukurydza, której intensywny rozwój uprawy na ziarno w ostatnich latach obserwuje się również w Polsce. Ziarno kukurydzy jest paszą wybitnie węglowodanową (zawartość skrobi do 70%), ale zawiera też dość dużo tłuszczu (4–5%), a mało włókna, dlatego ma najwyższą wartość energetyczną ze wszystkich zbóż. Zawiera stosunkowo mało białka, które wynosi zwykle od 8,5 do 9,0%, i z uwagi na niedobór aminokwasów egzogennych charakteryzuje się niską wartością biologiczną. Podobnie jak ziarno innych zbóż, jest ubogie w składniki mineralne, co należy uwzględnić w bilansowaniu mieszanek paszowych dla zwierząt. Dzięki temu, że ziarno kukurydzy prawie nie zawiera związków antyżywieniowych i charakteryzuje się wysoką strawnością, może być stosowane w żywieniu wszystkich grup świń.

Owies ma relatywnie małą zawartość skrobi, a najbardziej skoncentrowanym źródłem energii w nim jest tłuszcz surowy

Na co uważać?

Należy jednak wziąć pod uwagę, że zbyt duży udział kukurydzy w dawce pokarmowej w żywieniu tuczników może spowodować pogorszenie walorów organoleptycznych mięsa i słoniny, czyli jakości tuszy. Z tego względu w drugim okresie tuczu udział kukurydzy należy ograniczyć do 30–40%, a w końcowym okresie tuczu nawet do 20%. Istotną sprawą związaną ze skarmianiem kukurydzy jest jej odpowiednie rozdrobnienie, tak aby cząsteczki śruty miały wielkości 0,4–0,6 mm.

W żywieniu świń można stosować również kiszone ziarno kukurydzy. W systemie żywienia świń na mokro jest idealnym komponentem dawki pokarmowej. W przeliczeniu na suchą masę charakteryzuje się zbliżoną do suchego ziarna koncentracją energii i składników pokarmowych, a strawność zawartego w nim fosforu jest nawet większa.

Owies

Znaną rośliną pastewną, stosowaną w żywieniu zwierząt w postaci ziarna i produktów ubocznych przemysłu młynarskiego, jest również owies. Ziarno owsa jest chętnie zjadane przez świnie i wpływa korzystnie na ich zdrowie. Mimo dużego udziału łuski zawiera sporo białka (11–12%) bogatego w lizynę i argininę. Owies ma relatywnie małą zawartość skrobi, a najbardziej skoncentrowanym źródłem energii w nim jest tłuszcz surowy, którego ilość wynosi ok. 4–5%. W składzie tłuszczu owsa przeważają nienasycone kwasy tłuszczowe (oleinowy – 37%, linolowy – 37,5%). Spośród pozostałych zbóż owies wyróżnia się dużą zawartością włókna surowego (10–12%), co wynika z dużego udziału plewek w jego ziarnie. Odznacza się też dużą zawartością witamin E i B1. Jest dobrą paszą w żywieniu rozpłodników – knurów. Z uwagi na dużą zawartość w nim włókna surowego jego udział w dawkach pokarmowych dla świń rosnących jest ograniczony do maks. 5–10%, a dla loch do 15%.

Wartość pokarmowa zbóż

Wartość pokarmowa zbóż zależy m.in. od składu chemicznego. W tabeli podstawowy skład chemiczny ziarna zbóż podany procentowo.

Podsumowanie

W podsumowaniu należy podkreślić, że ziarno zbóż jest najczęściej stosowanym komponentem w mieszankach paszowych przeznaczonych do żywienia świń. Wynika to m.in. z jego dostępności, łatwości magazynowania i przechowywania, tradycji żywienia świń zbożem. Nie mniejsze znaczenie ma  wysoka wartość pokarmowa zbóż. Trzeba jednak brać pod uwagę, że przed skarmianiem każdego z opisanych gatunków zbóż należy zwrócić szczególną uwagę na jego jakość (skład chemiczny, zanieczyszczenie sporyszem, mikotoksynami, obecność w nim szkodników i in.) oraz prawidłowe przygotowanie i obróbkę ziarna (śrutowanie).

Czy artykuł był przydatny?

Kliknij na gwiazdkę, by zagłosować

Ocena 4.1 / 5. Liczba głosów 38

Na razie brak głosów. Możesz być pierwszy!

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *