Zagospodarowanie liści buraka: jak zrobić to dobrze?
Poprawne zagospodarowanie liści buraka cukrowego stwarza roślinie następczej optymalne warunki wzrostu i rozwoju. Jak dowodzą badania pozwala obniżyć koszty związane z utrzymaniem gleby w pełnej sprawności i daje szansę na wyższy plon. Sprawdź i wykorzystaj w swoim gospodarstwie.
W praktyce rolniczej liście buraka cukrowego są najczęściej przyorywane głęboką lub średnią orką przedzimową.
Uprawa roli jest procesem najbardziej kosztownym oraz wymagającym dużych nakładów. Między innymi dlatego nabiera szczególnego znaczenia w warunkach polowego zagospodarowania liści buraka cukrowego. Warunkiem wykorzystania składników pokarmowych zawartych w liściach buraczanych przez roślinę następczą jest jednak prawidłowy sposób ich wprowadzenia do gleby. Po zbiorze korzeni buraka (lub w jego czasie) liście powinny być rozdrobnione i równomiernie rozrzucone po powierzchni pola.
Spis treści
Najczęściej popełniany błąd
W praktyce rolniczej liście buraka cukrowego są najczęściej przyorywane głęboką lub średnią orką przedzimową. Głębokie przykrycie liści buraka glebą jest jednak niekorzystne ze względu na zmniejszony dostęp tlenu do zielonej masy, co w konsekwencji prowadzi do niezadowalającego przebiegu procesu mineralizacji, a w niesprzyjających warunkach nawet fermentacji, która przyczynia się do zakwaszenia gleby. Korzystniejsze jest płytkie umieszczenie liści buraka cukrowego w glebie i pozostawienie ich części na powierzchni pola. Istotne jest, aby rozkład biomasy odbywał się przy dostatecznym dostępie powietrza.
Istotne jest, aby rozkład biomasy odbywał się przy dostatecznym dostępie powietrza.
Kluczem jest właściwa uprawa
Efekt ten można uzyskać poprzez płytkie (5–10 cm) wymieszanie liści z glebą. Najkorzystniej zrobić to za pomocą brony talerzowej, która równomiernie wymiesza zieloną masę z glebą i dodatkowo ją rozdrobni.
Właściwe zagospodarowanie liści buraka cukrowego przez talerzowanie
Alternatywą może być płytka orka lub pozostawienie liści buraczanych na powierzchni pola w postaci mulczu. Jest to podstawowy zabieg w uprawie konserwującej, której zadaniem jest m.in. zapobieganie erozji wodnej i wietrznej oraz wymywaniu azotanów, poprawa właściwości fizycznych gleby, polepszanie korzenienia się roślin, zwiększenie aktywności biologicznej gleby, a także zmniejszenie kosztów uprawy.
Zagospodarowanie liści buraka w świetle badań
Badania przeprowadzone w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym Swojec we Wrocławiu wykazały, że polowe zagospodarowanie liści buraka cukrowego przyczyniło się do wzrostu plonu ziarna pszenicy jarej średnio o 11%. Najwyższy plon zboża uzyskano, gdy liście pozostawiono na powierzchni pola na okres jesienno-zimowy w postaci mulczu, a wiosną zastosowano kultywator o zębach sztywnych w celu spulchnienia gleby i wymieszania jej z mulczem. W takich warunkach plon był aż o 10% wyższy niż po przyoraniu liści orką głęboką. Tak duży przyrost plonu był wynikiem zwiększonej liczby i masy ziaren z kłosa, masy tysiąca ziaren i liczby kłosów z powierzchni. Nieco mniejszą zwyżkę plonu stwierdzono po płytkim przyoraniu zielonej masy (o 8%) lub po zastosowaniu talerzówki (o 5%). Najmniej efektywne okazało się głębokie przyoranie liści.
Oszczędności na azocie
Wykorzystanie w uprawie pszenicy jarej liści buraka cukrowego wskazuje na możliwość ograniczenia dawek nawozów azotowych. Po płytkim przyoraniu liści lub pozostawieniu ich na powierzchni pola w postaci mulczu i jednoczesnym zastosowaniu 50 kg N∙ha-1 uzyskano nieznacznie wyższy plon ziarna niż po przeprowadzeniu tych samych sposobów uprawy, ale po użyciu wyłącznie nawożenia mineralnego, w tym azotem w dawce 100 kg N∙ha-1.
