Przypąkowe zamieranie pędów malin. Jak chronić rośliny?
Przypąkowe zamieranie pędów malin jest jedną z najgroźniejszych chorób malin w naszym kraju. Brak ochrony może być przyczyną utraty nawet 50% plonów owoców. Przy czym niezmiernie ważna jest prawidłowa diagnoza.
Przypąkowe zamieranie pędów malin występuje powszechnie niemal w każdym rejonie świata, w którym uprawia się maliny. Ta choroba bywa jednak powszechnie mylona. Zatem strategii ochrony polega na prawidłowym rozpoznaniu i doborze odpowiednich fungicydów.
Spis treści
Jaki patogen wywołuje przypąkowe zamieranie pędów malin?
Bezpośrednim sprawcą przypąkowego zamierania pędów maliny jest Didymella applanata, grzyb należący do workowców (Ascomycota). W stadium konidialnym patogen nosi nazwę Phoma idaei (anamorfa).
Sprawca choroby zimuje w stadium workowym lub konidialnym w porażonych pędach malin. Powstałe pod koniec marca w pseudotecjach (owocnikach) zarodniki workowe dokonują infekcji pierwotnych. Nieco później infekcji pierwotnych dokonują także zarodniki konidialne. Inkubacja choroby trwa około 2 tygodnie. W miejscach porażenia grzybnia przerasta tkankę pędu, a z czasem pojawiają się niemal czarne, wybrzuszone punkty, będące ujściem tworów zarodnikowania, w których powstają zarodniki konidialne. Konidia stanowią źródło infekcji wtórnej. W sezonie może się tworzyć kilka pokoleń zarodników konidialnych.
Najłatwiej zarodniki konidialne rozprzestrzeniają się one wraz z kroplą deszczu i wiatrem. Do infekcji często dochodzi w kącikach u nasady ogonków liściowych w dolnej części pędów, w których dłużej utrzymuje się zwilżenie.
Ocenia się, że dużą rolę w ułatwieniu patogenowi rozwoju spełnia pryszczarek namaliniak łodygowy, szkodnik, którego larwy zasiedlają pędy malin. W miejscach uszkodzeń skórki pędów już w lecie tworzą się pseudotecja, czyli owocniki stadium doskonałego grzyba (workowego), a także piknidia, czyli twory stadium konidialnego.
Przypąkowe zamieranie pędów malin — objawy i szkodliwość
Charakterystyczne plamy pojawiają się na wszystkich nadziemnych częściach rośliny. W miejscach, z których wyrastają liście, u ich nasady oraz wokół pąków są to ciemne, brunatnofioletowe plamy. Z czasem przebarwienia można zaobserwować na pędach. Wraz ze wzrostem malin plamy się powiększają, a grzybnia przerasta cały pęd. Są one jasnoszarawe, nieco srebrzyste i nekrotyczne. W miejscach porażenia pojawiają się ciemne wzniesienia będące ujściem owocników grzyba. Na pędach dwuletnich obserwuje się pękanie kory i jej łuszczenie. Przerośnięte grzybnią pędy maliny są zahamowane we wzroście i ostatecznie zamierają. Porażone przez patogen pędy są bardziej podatne na wymarzanie w czasie zimy. Podobne objawy mogą powodować także inne patogeny występujące na malinach, dlatego w celu precyzyjnej identyfikacji należy wykonać testy laboratoryjne.
Przypąkowe zamieranie pędów malin — ochrona
Profilaktyka
Wśród działań mających zapobiegać rozwojowi przypąkowego zamierania pędów malin należy wymienić wycinanie i usuwanie porażonych pędów. W ogóle dobrze jest wycinać nadmiar pędów, zwłaszcza latorośli, gdyż rosnąc w dużym zagęszczeniu maliny, tworzą mikroklimat bardziej sprzyjający chorobie. W tym celu należy też odchwaszczać plantację oraz nie stosować zbyt dużych dawek azotu. Pędy dwuletnie należy wycinać zaraz po zbiorze. Przy zakładaniu plantacji trzeba zadbać o optymalną obsadę roślin oraz wybierać odmiany mniej podatne na zamieranie pędów. Jeśli istnieje konieczność deszczowania plantacji, to lepiej wybrać nawadnianie kropelkowe, pod każdą roślinę. Deszczowanie na liście to znakomity sposób na przenoszenie zarodników konidialnych.
Zwalczanie
Jeśli istnieje konieczność stosowania środków chemicznych, to pierwsze zabiegi należy wykonać przed kwitnieniem maliny, gdy nowe pędy mają do 20 cm wysokości. W zależności od nasilenia choroby trzeba kontynuować zabiegi co 10 dni do końca wegetacji. W wypadku odmian tzw. jesiennych, ostatnie opryskiwanie powinno być wykonane po zbiorze owoców i ścięciu pędów. Natomiast jeśli chodzi o maliny owocujące na pędach dwuletnich, ostatnie zabiegi należy przeprowadzać po zbiorze owoców.
Wśród zarejestrowanych fungicydów do ochrony malin przed zamieraniem pędów znajduje się Switch 62,5 WG. Jest to dwuskładnikowy środek, który działa powierzchniowo (fludioksonil należący do fenylopiroli) i wgłębnie (cyprodynil z grupy anilinopirimidin). Zapobiega więc kiełkowaniu zarodników patogenu i ogranicza wzrost grzybni, co przeciwdziała penetrowaniu skórki i porażeniu pędu. Jeśli jednak już doszło do zakażenia, poprzez działanie wgłębne niszczy grzybnię rozwijającą się wewnątrz pędu. Ponadto zapobiega jej zarodnikowaniu. Switch 62,5 WG jest skuteczny już w umiarkowanej temperaturze, do 20°C, przez co można go stosować wiosną, przed kwitnieniem malin. Ponieważ w przypadku tej choroby jeden zabieg nie daje gwarancji ochrony, Switch może być użyty także w trakcie, a nawet do końca kwitnienia oraz po zbiorze owoców i wycięciu pędów. Karencja to 7 dni. Do tego należy zauważyć, że środkiem Switch 62,5 WG zwalczać można także inne patogeny powodujące np. szarą pleśń owoców czy antraknozę.
Rotacja środków
W ochronie przed zamieraniem pędów malin można wyróżnić ponadto fungicydy zawierające związki z grup: strobiluryn, hydroksyanilidów, karboksyamidów, pirydynyloetylobanzamidów, triazoli. Szeroki wybór fungicydów z różnych grup chemicznych pozwala na przemienne ich stosowanie w ograniczaniu zamierania podstawy pędów maliny.
Prezentowane informacje w zakresie środków ochrony roślin zawarte w serwisie www.agrofakt.pl nie zawierają pełnej treści etykiet-instrukcji stosowania. Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu. Zwróć uwagę na zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia oraz przestrzegaj środków bezpieczeństwa zamieszczonych w etykiecie.
Artykuł zawiera lokowanie produktu i ma charakter promocyjny.
Obserwuj nas w Google News. Bądź na bieżąco!
