Najlepszy sposób na dostarczanie siarki w rzepaku
Większość gleb użytkowanych rolniczo w Polsce ma niską zawartość siarki, która jest przyswajalna dla roślin. Badania wskazują na silny związek pomiędzy wysokością nawożenia azotem i dawkami siarki a plonem nasion rzepaku. Zobaczmy, z czym wiąże się niedobór siarki i jak wykonać odpowiednie nawożenie rzepaku.
W Polsce podobnie jak w wielu krajach Europy od końca lat 90. obserwuje się systematyczną redukcję ilości siarki. Przyczyną jest bowiem powracanie tego pierwiastka na powierzchnię upraw. Na niedobór siarki w glebie ma również wpływ zmniejszenie zużycia nawozów naturalnych i organicznych. Dodatkowo za deficyt siarki odpowiadają niskoprocentowe nawozy mineralne, które zawierają niewystarczającą ilość tego składnika. W rezultacie większość użytkowanych rolniczo gleb Polski (ok. 90%) cechuje się niską zawartością siarki przyswajalnej dla roślin. Zmniejszająca się zawartość siarki w glebach stanowi więc jeden z ważniejszych problemów współczesnego rolnictwa. Jak temu zaradzić?
Spis treści
Wymagania pokarmowe rzepaku
Rzepak jest rośliną o największym zapotrzebowaniu na siarkę, tj. rzędu 50–70 kg S na 1 ha uprawy. Odpowiednie zaopatrzenie rzepaku w siarkę wpływa na prawidłowy przebieg procesów enzymatycznych oraz metabolicznych związanych z przemianami azotu. Optymalne zaopatrzenie rzepaku w ten składnik pokarmowy kształtuje wielkość i jakość plonu. Natomiast nadmiar siarki może indukować niedobór u roślin innych składników, takich jak miedź, molibden czy selen.
Zmniejszająca się zawartość siarki w glebach stanowi jeden z ważniejszych problemów współczesnego rolnictwa
Nieoceniona rola siarki w uprawie rzepaku
Duży efekt plonotwórczy azotu zapewnia dostępność innych składników pokarmowych, w tym również siarki. Liczni badacze wskazują na silną interakcję między wysokością nawożenia azotem i dawkami siarki a plonem nasion rzepaku. Z przeprowadzonych badań wynika, że najwyższy plon można osiągnąć tylko wtedy, gdy obydwa elementy występują w odpowiedniej ilości. Okazuje się, że jednym z ważniejszych procesów zachodzących podczas wzrostu i rozwoju rzepaku jest współdziałanie siarki i azotu w biosyntezie białka. Dlatego w rzepaku, który jest zarówno azotolubny, jak i siarkolubny, istota dostarczenia odpowiednich ilości obu makroelementów stanowi podstawę nawożenia.
Nawożenie rzepaku a niedobór siarki
Niedobór siarki wyraźnie zmniejsza efektywność wykorzystania przez rośliny azotu zastosowanego w nawozach. Może to prowadzić do obniżki plonów nawet o 50%. W warunkach intensywnego nawożenia azotem i niedoboru siarki stosunek N:S ulega obniżeniu, co jest spowodowane wzrostem zawartości w roślinie azotu niebiałkowego. Niedostateczna ilość siarki może przyczynić się więc do zakłócenia w funkcjonowaniu enzymów: nitrogenazy i reduktazy azotanowej. Tym samym zaburza się przebieg procesu fotosyntezy. Znaczenie siarki w uprawie rzepaku potwierdza fakt, że brak 1 kg tego składnika uniemożliwia wykorzystanie aż 10 kg azotu. Ponadto od lat wiadomo, że siarka ma również działanie fungistatyczne. Zatem właściwe odżywienie rzepaku, ale także innych roślin tym składnikiem, przekłada się na poprawę ich zdrowotności i bezpośrednio na koszty ochrony rzepaku w sezonie wegetacyjnym.
Kiedy i jaką siarkę zastosować?
Planując nawożenie rzepaku siarką, należy pamiętać, że roślina ta ma bardzo wysokie potrzeby pokarmowe względem tego składnika. Przyjmuje się, że średnie pobranie jednostkowe kształtuje się na poziomie 10–15 kg S na 1 t nasion z odpowiednią ilością słomy. Przeliczając to na trójtlenek siarki, daje wartość 25–37 kg.
Siarka, a także azot są łatwo wymywane poza zasięg systemu korzeniowego roślin, szczególnie w okresie jesienno-zimowym. Susza natomiast utrudnia pobieranie wody przez rośliny, a wraz z nią składników pokarmowych.
Nawożenie rzepaku: azot i siarka
Słusznym rozwiązaniem jest łączne zastosowanie azotu i siarki. Produktem, który umożliwia nam zastosowanie takiego rozwiązania jest Saletrosan® 26. Zawarty w nawozie azot w formie amonowej nie ulega wymywaniu z gleby. Jest wolno pobierany przez rośliny, wpływa na dobre ukorzenienie się roślin, wspomaga pobieranie fosforu i ogranicza nadmierne pobieranie potasu. Zawartość szybko działającej, saletrzanej formy azotu przyspiesza wegetację roślin krótko po zastosowaniu nawozu, czyli wiosną przyspiesza regenerację roślin po zimowym osłabieniu. Duża zawartość siarki siarczanowej, doskonale rozpuszczalnej w wodzie, uodparnia rośliny i chroni przed niedoborami tego składnika już od początku wiosennej wegetacji.
Saletrosan na wysoki plon i zdrowy rzepak
Saletrosan na zdrowy rzepak
Nawóz zawiera 26% azotu, w tym w formie amonowej 19% i 7% w formie saletrzanej. Zawiera także 13% siarki (stanowi to 32,5% w przeliczeniu na trójtlenek siarki SO3), rozpuszczalnej w wodzie w formie siarczanu. Nawóz ten zaleca się stosować w dawce 300–400 kg/ha wiosną, a więc z dawką 400 kg na rzepak wprowadzamy 104 kg azotu i 52 kg siarki. Stosując Saletrosan® 26 przedsiewnie najlepiej płytko wymieszać go z glebą, a pogłównie najlepiej stosować przed spodziewanym deszczem.
Artykuł zawiera lokowanie produktu i ma charakter promocyjny.
Obserwuj nas w Google News. Bądź na bieżąco!
