Zwalczanie antraknozy cebuli
Wprawdzie ta choroba ma małe znaczenie w powodowaniu strat gospodarczych. Mimo to warto wdrożyć zwalczanie antraknozy cebuli, gdy tylko ją rozpoznamy. Sprawdź jak.
Antraknoza stanowi największe zagrożenie w uprawie cebuli o łusce białej (srebrzystej), choć notowana jest również na plantacjach cebuli żółtej i czerwonej.
Spis treści
Sprawca antraknozy cebuli
Sprawcą choroby jest grzyb Colletotrichum circinans, należący do workowców. Do żywicieli patogenu zaliczają się gatunki roślin z rodzaju Allium: por, cebula, czosnek i szalotka. Źródłem infekcji jest zakażona gleba, gdzie grzyb przeżywa na resztkach chorych roślin i pozostawionych w polu porażonych cebulach.
Duża wilgotność i ciepło sprzyjają wytwarzaniu zarodników konidialnych, które następnie rozprzestrzeniają się z wiatrem i deszczem. Konidia infekują łuski dojrzałych cebul w warunkach temperatury w zakresie 20–26ºC. Zakażenie zwykle występuje po około dwóch do trzech tygodni od siewu. Grzyb C. circinans może zakończyć swój cykl życiowy w czasie krótszym niż tydzień.
Zwalczanie antraknozy cebuli rozpoczynamy, gdy tylko zobaczymy pierwsze symptomy, o których poniżej.
Charakterystyczne objawy antraknozy na zewnętrznej łusce cebuli.
Symptomy choroby i identyfikacja sprawcy
Na powierzchni suchych łusek okrywowych i wokół szyjki tworzą się koncentryczne kręgi grzybni o ciemnej barwie. Patogen może też rozwijać się pod łuskami. Bowiem w sprzyjających warunkach, jakie stanowi duża wilgotność, choroba może się rozprzestrzenić na łuski wewnętrzne, przyczyniając się do powstania niewielkich, żółtych zmian. W przypadku silnego porażenia, cebula może marszczyć się i przedwcześnie kiełkować. Na liściach tworzą się zmiany nekrotyczne. Głęboka penetracja tkanek może powodować drobne, zapadnięte, żółtawe plamy.
Antraknoza cebuli – straty gospodarcze i występowanie na świecie
Choroba występuje zwykle pod koniec sezonu wegetacyjnego i dalej rozwija się w przechowalni, szczególnie gdy wilgotność powietrza jest wysoka w tym środowisku. Antraknoza stanowi największe zagrożenie w uprawie cebuli o łusce białej (srebrzystej). Sprawca choroby, C. circinans występuje powszechnie wszędzie tam, gdzie uprawia się cebulę. Grzyb ten został po raz pierwszy opisany w Wielkiej Brytanii i jest obecnie szeroko rozpowszechniony, szczególnie właśnie na Wyspach Brytyjskich. W Argentynie też stwierdzono jego obecność, jednakże wciąż istnieją obszary, skąd współcześnie donosi się o pierwszym pojawieniu się patogenu, np. w Iranie czy Korei.
Zwalczanie antraknozy cebuli
Z metod zapobiegawczych należy uwzględnić wszystkie elementy, które nie są sprzyjające do rozwoju sprawcy choroby. Mianowicie chodzi o przestrzeganie następujących zasad:
- na obszarach zagrożonych infekcją, należy uprawiać odmiany żółte i czerwone;
- stosować płodozmian co 2–3 lata;
- utrzymywać prawidłowy drenaż, unikając nadmiernej wilgotności gleby;
- zbiór plonu przeprowadzać w okresie bezdeszczowej pogody;
- po zbiorze cebule należy szybko wysuszyć;
- w okresie przechowywania trzeba zwracać uwagę, aby wilgotność powietrza nie przekraczała 75%;
- w okresie wegetacji prowadzić regularne lustracje uprawy (1–2 razy w tygodniu);
- przeprowadzać chemiczne zwalczanie mączniaka rzekomego cebuli.
Aby zwalczanie antraknozy cebuli było skuteczne, wskazane jest zaprawianie nasion cebuli środkiem Maxim w dawce 1 ml/kg nasion. Nie ma zarejestrowanych fungicydów do ochrony cebuli przed antraknozą. Z obserwacji wynika, że antraknozę skutecznie ograniczają fungicydy systemiczne, stosowane na plantacji cebuli podczas ochrony roślin przed innymi chorobami, szczególnie szarą pleśnią i zgnilizną szyjki cebuli.
Obserwuj nas w Google News. Bądź na bieżąco!
