Renowacja łąk przez pełną uprawę płużną

Jest kilka metod renowacji trwałych użytków zielonych. Renowacja przez pełną uprawę należy do najkosztowniejszych, ale czasem warto ją zrobić. Kiedy?

– To jest chyba największa wada tego sposobu renowacji: jest bardzo kosztowny – mówi Jolanta Klupś, specjalistka ds. łąkarstwa z Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu. – Niezbędne jest w nim użycie pługa łąkowego z krojem talerzowym umożliwiającym odwrócenie skiby o 180^o. Stosuje się różne głębokości orki, w zależności od rodzaju gleby i warunków terenowych. Orki płytkie przydatne są głównie na glebach mineralnych. Dają również dobre rezultaty na glebach torfowo-murszowych, średnio zmurszałych.

W warunkach, gdzie wykonanie prawidłowej orki jest trudne, wskazane byłoby wcześniejsze użycie glebogryzarki lub brony talerzowej.

Orki płytkie przydatne są głównie na glebach mineralnych. Dają również dobre rezultaty na glebach torfowo-murszowych, średnio zmurszałych.

Jolanta Klupś, specjalistka ds. łąkarstwa z Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu

Skuteczność pełnej uprawy zależy od:

• staranności wykonania przedsiewnych zabiegów uprawowych
• zastosowania nawożenia przedsiewnego a na glebach kwaśnych wapnowania
• optymalnego terminu wysiewu mieszanek traw (w zależności od warunków konkretnego siedliska)
• sposobu siewu (rzutowy, rzędowy, w roślinę ochronną)
• pielęgnacji obiektu po wysiewie (częste koszenie oraz oprysk herbicydowy na glebach torfowo-murszowych przy silnym zachwaszczeniu gatunkami azotolubnymi, np. gwiazdnicą pospolitą)

– Bardzo istotną sprawą jest dobór do konkretnego siedliska odpowiedniej mieszanki traw z motylkowatymi – mówi pani ekspert.

Należy uwzględnić:

• rodzaj gleby
• uwilgotnienie
• sposób użytkowania (kośny, pastwiskowy)
• sposób konserwacji paszy

A jakie kryteria są potrzebne, by renowacja przez uprawę pełną była wskazana? Jak mówi specjalistka są to:

• bardzo nierówna, silnie skępiona powierzchnia
• dominujący udział turzyc rozłogowych, śmiałka, sitów, skrzypów oraz chwastów kłączowych (rdest wężownik) i baldaszkowatych (barszcz syberyjski, marchew zwyczajna)
• łąki i pastwiska mocno zubożałe – z rozluźnioną darnią, często silnie zamszone na glebach pobagiennych, bądź z dużym udziałem bliźniczki psiej trawki na gruntach mineralnych
• bardzo stare użytki zielone o niekorzystnych właściwościach fizyczno-wodnych, ze znacznym udziałem turzyc i chwastów bagiennych