Krycie świń: inseminacja czy krycie naturalne?
Spis treści
Wybór właściwego systemu krycia jest jednym z elementów pozwalających na maksymalne wykorzystanie potencjału rozrodczego. Zależy on tylko od samego producenta, jego wiedzy, doświadczeń, konsekwencji oraz umiejętności w zarządzaniu stadem. Na co zatem postawić: na inseminację czy krycie świń naturalne?
Dobór odpowiedniego systemu krycia zminimalizuje problemy związane z rozrodem. W konsekwencji pozwoli zmniejszyć koszty produkcji (patrz rys. 1). Warto pamiętać, że właściwe wykorzystanie zwierząt to jeden z gwarantów zwiększenia opłacalności produkcji. W dobie wzrastającej konkurencji na rynku wieprzowiny, należy doskonalić własny system produkcji.
Rys. 1. Wskaźnik zapładnialności loch w zależności od sposobu krycia (Źródło: Kawęcka M., Dłużak Z., Pietruszka A., Delikator B., 2007)
Inseminacja to mniejszy koszt
Na początku należy podkreślić, że inseminacja jest tańszym rozwiązaniem w porównaniu z kosztami utrzymania knurów w stadzie. Krycie świń naturalne, uwzględniając koszty bezpośrednie, bez dodatkowych zalet wynikających z wyższego wskaźnika częstotliwości oproszeń oraz wykorzystania lepszej jakości materiału genetycznego, jest tańszym rozwiązaniem jedynie w stadach liczących ok. 15–25 loch. W większych stadach nie wystarczy bowiem jeden knur. Wtedy uzasadnione jest korzystanie z unasiennienia, przy jednoczesnym utrzymywaniu przynajmniej jednego knura, który jest wykorzystywany do wyszukiwania rui oraz ewentualnie krycia loch trudnych.
Należy pamiętać, że do pierwszego krycia należy użyć młodą lochę wykazującą silne objawy rui, która będzie dopasowana do knura swoimi rozmiarami. Pierwsze krycie powinno być w pełni nadzorowane!
Knury wykorzystywane do krycia świń naturalnego często postrzegane są zazwyczaj gorzej od knurów, od których pozyskiwane jest nasienie do inseminacji. Pomimo faktu, iż bardzo dobrze spełniają swoją rolę w stadzie. W praktyce często obserwowano, że tzw. knury inseminacyjne, których nasienie nie spełniało minimalnych wymagań dla takich zabiegów, były używane przez długi czas w kryciu naturalnym, dając liczne, zdrowe potomstwo.
Zakup knura wymaga jednak od producenta znajomości zasad utrzymania, pielęgnacji i specyfiki jego żywienia. Dobry knur powinien charakteryzować się:
- wysokim tempem wzrostu,
- dobrym wykorzystaniem paszy,
- dobrym libido,
- wysoką jakością nasienia,
- wysoką mięsnością,
- mocną konstytucją oraz zdrowymi kończynami,
- a także właściwym temperamentem.
Odpowiedni dobór knura lub nasienia do inseminacji pozwoli uzyskać zdrowe prosięta.
Należy także posiadać świadectwo zdrowia knura, które musi zawierać adnotację, że zwierzę jest wolne od brucelozy i choroby Aujeszky’ego. W gospodarstwie knur powinien ponadto zostać poddany szczepieniom profilaktycznym oraz odrobaczaniu.
Warto także wspomnieć, że pierwsze krycie świń należy być przeprowadzone z użyciem młodej lochy wykazującej silne objawy rui, która będzie dopasowana do knura swoimi rozmiarami. Pierwsze krycie świń powinno być w pełni nadzorowane!
W jakich warunkach trzymać knury?
Przyjęto, że wybór ściołowego systemu utrzymania wpływa istotnie na jakość nasienia. Stwierdzono bowiem, że nasienie knurów utrzymywanych w systemie ściołowym (w porównaniu ze zwierzętami utrzymywanymi bez ściółki) ma wyższą jakość.
To, w jakich warunkach będziemy trzymać knury, wpłynie na jakość nasienia.
Knurom należy także zapewnić odpowiednie warunki sanitarne oraz właściwe usytuowanie i wyposażenie kojca. Zwierzęciu należy umożliwić obracanie się, słuchanie, wąchanie i kontakt z innymi świniami. Powierzchnia kojca przypadająca na dorosłego osobnika powinna wynosić przynajmniej 6 m2. Jeśli kojec jest miejscem, w którym odbywa się krycie, to nawet 10 m2. Pomieszczenie, w którym utrzymuje się knury, musi zapewniać dostateczną ilość światła –dostępnego przez ok. 12 godz./dobę. Istotne jest też zapewnienie w kojcu dobrej wentylacji, tak by w okresie zimowym wymiana powietrza wynosiła 20 m3, natomiast w okresie letnim ok. 100 m3. W okresie letnim bardzo ważnym jest utrzymanie temperatury poniżej 25°C. Wilgotność względna powinna wynosić ok. 70%. Kojec powinien być w dodatku dezynfekowany 3–4 razy w roku.
Knur w dobrej formie
Najważniejsze jest jednakże utrzymywanie osobnika w dobrej kondycji. W praktyce obserwuje się, że knury dość często są żywione zbyt obficie, co powoduje, że stają się ociężałe, a wskutek tego mniej sprawne i przydatne, a krycie świń mniej efektywne.
Ponadto knury do wieku ok. 12 miesięcy powinny być eksploatowane w sposób ograniczony. Starsze zwierzęta mogą być użytkowane częściej, nawet 16 razy w miesiącu. Warunkiem jest, aby po tygodniu intensywnego krycia świń miały zapewnioną 5–6-dniową przerwę.
Istotna temperatura w chlewni
Aby otrzymać zdrowe prosięta, należy zadbać o zdrowie zarówno knura, jak i lochy.
Producent powinien na bieżąco monitorować stan zdrowia zwierzęcia, jego apetyt oraz stan kończyn. Uwagę trzeba zwracać również na temperaturę panującą na zewnątrz – jeśli wynosi ona 30°C i więcej, może to spowodować zmniejszoną chęć krycia, pogorszenie jakości nasienia knurów (w postaci obniżonej ilości plemników w ejakulacie oraz zwiększenia się odsetka plemników posiadających wady). Jednym ze sposobów ograniczających wysoką temperaturę w chlewni jest np. zastosowanie zraszaczy. W przypadku braku możliwości zainstalowania systemu chłodzącego, należy zmniejszyć odczuwalność zbyt wysokich temperatur poprzez polewanie posadzki wodą. W okresie wysokich temperatur wskazane jest również podawanie knurom witaminy C.
A może krycie świń metodą inseminacji?
Wraz z intensyfikacją chowu świń, czyli poprawą ich wydajności, znaczenie inseminacji zwiększyło się. Oczywiście, jak każda metoda stosowana w produkcji zwierzęcej, ma ona swoje zalety i wady. Stosowanie inseminacji we właściwy sposób pozwala m.in. lepiej wykorzystać potencjał genetyczny zwierząt. Jej wykorzystanie umożliwiło osiągnięcie postępu w dziedzinie oceny nasienia, konserwacji i jego utrzymania.
Wybór odpowiedniej metody zapłodnienia pozwoli na pełne wykorzystanie potencjału genetycznego zwierząt.
Należy jednak pamiętać, że procedura właściwego unasienniania powinna składać się z kilku etapów: pobierania nasienia, jego badania, rozrzedzania i konfekcjonowania, przechowywania, a następnie dopiero unasieniania loch. Podejmując decyzję o zastosowaniu inseminacji, należy również znać wszystkie konsekwencje użycia tej metody.
Wady i zalety
Do zalet można zaliczyć:
- bardziej ekonomiczne wykorzystanie ejakulatu niż przy kryciu naturalnym,
- przyśpieszenie postępu hodowlanego poprzez użycie najlepszych rozpłodników,
- możliwość użycia nasienia knura na szerszą skalę,
- dokładniejszą ocenę wartości hodowlanej,
- szybsze wykrycie knurów niepłodnych dzięki badaniom laboratoryjnym,
- ograniczenie przenoszenia chorób.
Stosowanie inseminacji we właściwy sposób pozwala m.in. lepiej wykorzystać potencjał genetyczny zwierząt.
Wadami tej metody są błędy podczas inseminacji, spośród których najczęściej popełniane są:
- słabe rozpoznawanie objawów rui,
- niesprawdzenie odruchu tolerancji,
- zbyt wczesne wykonanie zabiegu,
- narażenie nasienia na silne wahania temperatur,
- narażenie nasienia na działanie promieni słonecznych,
- przechowywanie w zbyt niskiej temperaturze, poniżej 15˚C,
- używanie niesterylnego katetera,
- nieprzestrzeganie rygorów higieny, co powoduje stany zapalne,
- niedokładne wprowadzenie pipety do macicy,
- wywoływanie fałszywego odruchu tolerancji poprzez podanie paszy do koryta,
- nadmierny hałas w trakcie inseminacji,
- wykonywanie zabiegu na losze wykazującej objawy zdenerwowania.
Jak więc widać, przed wyborem odpowiedniej metody, należy dobrze przeanalizować wszystkie wady i zalety obu metod, aby krycie świń przebiegało bez problemów i było efektywne.
Obserwuj nas w Google News. Bądź na bieżąco!
