Gdy nawozy azotowo-potasowe są dla nas zbyt drogie, a mamy dostęp do gnojowicy i gnojówki, skorzystajmy z tych nawozów naturalnych. Jaka jednak powinna być ich dawka?
– Roczna dawka nawozu naturalnego na 1 ha użytków rolnych nie powinna przekraczać ilości zawierającej 170 kg azotu całkowitego – mówi Jolanta Klupś, specjalistka ds. łąkarstwa Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu. – W związku z tym roczna dawka gnojowicy nie powinna przekroczyć 45 m3/ha/rok.
Gnojowicę i gnojówkę na użytkach zielonych stosuje się najczęściej w ilości 25–40 m3/ha/rok. W przypadku maksymalnych dawek zaleca się dzielenie ich na 2 lub 3 części.
Koniecznie trzeba unikać stosowania nawozów płynnych podczas upalnej, słonecznej i wietrznej pogody.
– Najlepiej stosować je wiosną, w końcu marca i kwietniu, latem w końcu maja i w czerwcu (czyli po I pokosie) oraz po II pokosie (koniec lipca, sierpień) – wyjaśnia pani Klupś. – Koniecznie trzeba unikać stosowania nawozów płynnych podczas upalnej, słonecznej i wietrznej pogody. Taka pogoda zmniejsza wykorzystanie przez rośliny azotu zawartego w nawozach. W niesprzyjających warunkach nawet połowa azotu się ulatnia, a do tego jeszcze powstają nadmierne odory utrudniające życie sąsiadom.
Pani ekspert zaleca również, aby w okresie wegetacyjnym jednorazowa dawka gnojowicy i gnojówki nie przekraczała 15 m3. Często wskazane jest też rozcieńczenie nawozów wodą w stosunku 1:1.
– Takie rozcieńczenie zapobiega poparzeniom roślin, zmniejsza ulatnianie się amoniaku i zwiększa wykorzystanie nawozów – mówi Jolanta Klupś. – Choć jesienią rozcieńczanie jest zbędne.
Większe dawki wskazane są na łąkach zubożałych i zdegradowanych, a mniejsze na łąki i pastwiska o dość dobrej runi.
Latem nawozy płynne stosuje się 2 tygodnie po I lub II pokosie, a na pastwisku (tylko gnojówkę) po II, III, lub IV wypasie.
– Większe dawki wskazane są na łąkach zubożałych i zdegradowanych, a mniejsze na łąki i pastwiska o dość dobrej runi – dodaje specjalistka. – Stosowanie zbyt wysokich dawek niesie ryzyko: zachwaszczenia użytku zielonego, zwiększenia ilości niedojadów na pastwiskach, powstanie kożucha utrudniającego rozwój darni na łąkach, rozrzedzenie darni, zaskorupienie gleby, pogorszenie smaku uzyskanej paszy i jej przepotasowania.
Zobacz także:
